Viola da Gamba, göreceli bir çello ile ilgili bir çello benzeyen beş yedi dizesi ve bir yay içeren bir müzik aletidir. Genellikle viola, dikey olarak dizlerinin arasına dikey olarak tutan veya yanağını bacağına yerleştirerek oynar.
Tarih ve anlam
Canlanma döneminde XVI yüzyılında bir müzik aleti ortaya çıktı. Eğer kemanlarla karşılaştırırsak, o zaman oranlar, dizelerin uzunluğu ve düz bir alt güverte ile ilgili kısaltılmış bir beden vardı. Gamp'lar daha ince ve daha kolay, vücudun şekli, geri kazanılabilir ses üzerinde bir etki olmadığını belirtti.
Keman ailesinin tüm ailesinin, bir ayak Gamba en önemli şeyi korudu: Gamba'daki oyun için, orta XVIII yüzyılın orta yazarlarının birçok eseri tarif edildi. XVI yüzyılın tamamlanmasına yönelik olarak, kemanların kitlesel yayılması İtalya'da müzik aletlerinin en uygun İtalyan zihniyeti olarak başladı, Gambo, İngiltere'de gerçek amaçlarını buldu. Viola Evet Gamba, müzik niteliğindeki İngilizlere tamamen yaklaştı, bütün yüzyıllar için topluluklar için yaratılan birçok harika müzik var. Bu yıllarda İngiliz müzisyenlerinin ailelerinde farklı boyutlarda gamutlar vardı.
Gamba, ızgaranın perdeli özel yapısından dolayı, keman ailesinin araçlarından daha sofistike ve sessiz ses aldı, ancak tonlama özgürlüğü vermiyordu. İnce yumuşak sesler en parlak etkileyici maddesiydi ve ses aşırı yüklenmesiydi.
Ancak, Gambo'nun solo yeteneklerinin tamamen açıklandığı ülke, Fransa, XVII yüzyılın sonuna yaklaştı. GAMP'lerin aralığı uzatıldı, başka bir düşük dize eklendi. Müziğin uzatılmasının tanıtımı nedeniyle, rafine müzik eserlerinin büyük bir çeşitliliği Marina kısrakları verildi.
Fransızların bileşimlerinde, eklenti uzatma tekniklerinde doğal olanı tanımlamak mümkündü. Gamba, teknik bileşeninin son gelişmelerini aldı. Viool'da oyunda, aristokratlar ve asil bir ailenin temsilcileri iyileştirildi. Derin sese rağmen, zamanla gamuts, büyük salonlarda yüksek sesle ses çıkaran kemanlarla kalabalıktı, ancak daha az dizgiye sahipti. Müzikal sesin yakınlığı, yalnızca küçük odalar için uygun olan bir solo aracı olan bir solo bir araç haline getirmiştir ve hizalanmış, seslerin dinamizminden yoksun bırakılan, bu olağanüstü aracın popülerliğinin durgunluğunun nedeni. XVIII yüzyılın tamamlanmasından sonra, Gamp'lar neredeyse herkesden tamamen kayboldu ve yerleri çello tarafından alındı.
Çeşitler
Kural olarak, dört çeşit Viyolat Da Gamba vardır:
- alte;
- tenor;
- mesafe;
- Temel.
Ana türlere ek olarak, viyolatlar yapıldı ve rezonanslı dizeleri yapıldı. Unison'da ayarlanan dizeler anahtarlar tarafından yönlendirildi, hem de Bardon dizeleri JIFF'de bulundu.
Bu ailenin temsilcisi olan ve genel olarak kabul edilen "Viola da Gamba" adı olan bir tenor viyola için. Takımın varlığının tamamında gamuts kullandı:
- solo;
- topluluk;
- orkestra.
İngilizler, Gamba'nın solo yeteneklerini ortaya koydu ve Division-Viol adlı basılmış Bas Gamas'ı üretmeye başladı. Değişken sisteme sahip daha küçük bir katı solo zarar adı verildi.
Canlanma aracı
Viol Da Gamba'nın canlanması, 20. yüzyılın başında, Gambist Hristiyan ilkeleri, 1905'te Sonatu K. F. Abel'ı yerine getiren yeni yüzyılın ilk oldu. Döberayaker, XVIII Century Repertuarının ortasını Gamba'da, besteci BACK'ını konserlerde çözdü.
Aynı zamanda, bazı Avrupa ülkelerinde, bazı Avrupa ülkelerinde, bazı Avrupa ülkelerinde menekşe ilgi alanları uyandırılıyor, örneğin, A. Vetersinger'in Basel'deki Ailesi'nin yanı sıra, Vetrogersinger'in Ailesi'nin yanı sıra bağbozumu araçlarının yanı sıra viyola ile.
Viola Da Gamba, diğer enstrümanlar tarafından neredeyse unutulmuş ve yerinden edilmemiş, sanatçıların performanslarının pahasına konser salonlarına ve kiliselerine geri döndü. Gamba'daki oyunda en iyi virtüöz İtalyan Paolo Pandolfo tarafından tanındı. Bugün, çift basın bazı özellikleri ve viyolunları ve kemanları birleştirdiğine inanılıyor. Cihazdaki oyun, düşkün olan müzisyenler tarafından dahil edilen bir viyola ve özel toplumların sevenleriyle yeniden yaratıldı.
Viyola Da Gamba'ın nasıl geçtiğini, bir sonraki videoya bakın.