Dzięki czuły charakter Cocker Spaniela tradycyjnie uważany za dobry wybór jako pies towarzyszący dla rodzin z dziećmi. Obecnie dwie rasy tych psów są największą dystrybucją - Amerykaninem i angielskim. Dlatego przed zakupem szczeniaka warto porównywać te dwa rodzaje kokingów i dowiedzieć się, jak ich postać, wygląd i regulamin opieki są wyróżnione.
Historyczne odniesienie
Pierwsza wzmianka o rasie Spaniel należy do Anglii XIII wieku, gdzie psy były używane do polowania na ptaki. Jednocześnie to słowo odbywa się od średniowiecznego francuskiego Espaigneul (hiszpańskiego), a zatem przodkowie tych psów były nawet wcześniej na mglistym Albionie z Hiszpanii.
Jedną z popularnych teorii twierdzi, że zwierzęta te spadły do Wielkiej Brytanii wraz z plemionami Celts, którzy migrowali z Hiszpanii w 900 do naszej epoki.
Początkowo wszystkie spaniele zostały podzielone na wodę, których zadaniem było dostarczenie tuszy zabitych ptaków z wody i ziemi, które były używane do śledzenia i uderzenia ptaka. W tych latach rasa była znacznie bardziej dzika niż dzisiaj. Pierwsze zmiany w technice szkolenia i spanień hodowlanych wystąpiły w XVII wieku, kiedy myśliwy masywnie przełączyli się z łuku i strzałek na broń palną, co wymaga większej kontroli nad zachowaniem zwierząt. W rezultacie przedstawiciele rasy stały się znacznie bardziej posłuszni i czuły.
Na początku XIX rozpoczął się dalsze oddzielenie rasy przez rodzaj produkcji. Psy, które były używane do ukrywania Waldshnepa, które w języku angielskim nazywa się Woodcock ("Forest Cockerel"), ma nazwę Koks. W 1840 r. Ustalono wymagania, zgodnie z którym Kokotok powinien mieć ważyć od 6 do 9 kg. Jednocześnie w kategorii kuchenki, Meys lub Springers w tamtych czasach, różne szczenięta z jednego śmieci mogłyby uzyskać, co oznacza, że kuchenki nie były jeszcze niezależną rasą w tych latach.
Tylko w 1885 r. Utworzono klub hodowców spaniela, który opracowała rozwój standardów rasowych. W ciągu około 1890 r., Od tego czasu, od tego czasu brytyjskie spaniele Cocker Spaniele zostały rozwiedzeni zgodnie ze standardami przyjętymi przez klub.
Pierwsze spania na terytorium współczesnych Stanów Zjednoczonych pojawiły się w 1620 r., Ponieważ wielu pasażerów MeiMflavr przyjął na pokładzie swoich ulubionych. Amerykański Klub hodowców tej rasy powstał w 1881 r. (4 lata przed Brytyjczykiem) i natychmiast umieścił sobie ambitne zadanie tworzenia własnej różnorodności kokerów, które różnią się od wszystkich innych (w tym brytyjskich). Możliwe było osiągnięcie tego celu w 1905 r., Kiedy przedłożono standard rasy amerykańskiej.
Przez długi czas 2 odmiany opracowane oddzielnie, bez kontaktu z sobą. Tylko w wieku dwudziestu XX wieku pierwsi "Amerykanie" zaczęli dostać się do Anglii. Pomimo oczywistych różnic, dopiero w 1970 r. Brytyjscy hodowcy oficjalnie uznali amerykańskiego spaniela Cocker z niezależną rasą (wcześniej, był uważany za jednego z rodzajów brytyjskich). Obecnie oba rasy są w przybliżeniu taką samą popularność.
Nawiasem mówiąc, najsłynniejszy Cartoon Cocker, a mianowicie, pani z Disney "Lady i Tragging" jest nadal amerykańską różnorodnością.
Zewnętrzny
Najbardziej widoczne różnice między amerykańskimi i angielskimi skałami są objawiane w wyglądzie. Różnica jest już objawiana w takim zauważalnym parametrze jako wzrost psa w więzieniu. Dla Brytyjczyków figura ta osiąga 42 centymetry, podczas gdy Amerykanie rzadko dorastają o 37 cm. W związku z tym masa zwierząt jest inna - jeśli psy ze Stanów Zjednoczonych zazwyczaj ważą do 12 kg, a następnie ich odpowiedniki od mglistej Albionu REACH Wskaźnik 15 kg.
Ziemia w wymiarach, "Amerykanie" przekraczają swojego faceta z innego kontynentu Ważne jest dla głównie dekoracyjnych psów, wskaźnik jako długość wełny.
Prawie wszyscy przedstawiciele rasy ze Stanów Zjednoczonych mają piękną, grubą i długą wełnę z gęstym podmokiem, podczas gdy zwierzęta brytyjskiej różnorodności najczęściej mają średnią wełnę o małym wydłużaniu na uszach, łapach i żołądku.
Ma dwie rasy i kształt głowy - jeżeli psy amerykańskie psy są bardziej specyficzne dla okrągłej głowy małego krewnego do ciała wielkości z lekko zbioranym nosem i skróconym "kwadratowym" kufą, wtedy Brytyjczycy mają zwykle duża głowa i stosunkowo wydłużona twarz. Pomimo faktu, że ciało wszystkich kokerów ma zwykle formę blisko placu, rasa USA jest najczęściej charakteryzuje się wyższą lokalizacją sodu, podczas gdy brytyjski spin jest zwykle praktycznie nawet z więzów i samego zbóż.
Ale w kolorach natychmiast zrozumieć, znajduje się przed tobą "Amerykaninem" lub "Anglikiem", niestety, nie wyjdzie, ponieważ standardy obu odmian pozwalają wiele opcji koloru wełny psa. Najczęstsze kolory obu ras:
- czarny;
- rudowłosy;
- Złoty;
- czekolada;
- blady;
- Mieszany (najczęściej czarno-biały, czerwono-biały, brązowy).
Nie różni się obu ras kuchenkach i długości uszu - Z wyjątkiem amerykańskich psów odmianowych, mogą być pokryte nieco bardziej grubą sześć.
Różnice w charakterze
Pomimo faktu, że zewnętrzne różnice między dwiema odmianami kuchenki są minimalne, ich postacie są bardzo różne. Oba skały są ogólnie przyjazne, czuły i posłuszny, doskonale wychodzą na trening.
Jeśli jednak brytyjski klub hodowców starał się zachować esencję łowiecką, wtedy Amerykanie starali się zdobyć psa z bardziej atrakcyjnym wyglądem.
W wyniku takiego innego podejścia do hodowli, "Brytyjczycy" są bardziej energiczne i mobilne niż "Amerykanie" i z znaczącym brakiem nieufności odnoszą się do wyglądu ludzi nieznanych dla nich w domu. Ale rasa z USA jest bardziej spokojna, a może istnieć okres przemyślania dla ognisk aktywności. Z jednej strony, taki pies będzie mniej powszechny, aby przeszkadzać, z drugiej strony psy z mglistego Albiona są zawsze otwarte na komunikowanie się z członkami rodziny, podczas gdy "Amerykanie" nie zgadzają się uczestniczyć w pomyślnych meczach.
Jak w przypadku kompatybilności kuchenki z innymi zwierzętami domowymi Obie odmiany nie są złe z kotami. Jednakże, jeśli rasa ze Stanów Zjednoczonych jest dobrze toleruje obecność w domu jakichkolwiek innych zwierząt domowych Właściciele "Brytyjczyków" nie powinni rozpocząć domowych papug i innych ptaków ozdobnych - Rasa utrzymywała instynktów łowieckich, więc życie ptaka może być przerywane tragicznie.
Kolejna różnica w Spaniels z USA - bardzo dobry apetyt na krawędzi żarawy, Dlatego za równowagą ich diety jest śledzenie bardziej ostrożności niż w przypadku hodowli "Brytyjczyków".
Cechy opieki
Podczas uprawiania wszelkiego rodzaju Cocker Spaniels, główną rzeczą jest zwrócenie wystarczającej uwagi na zwierzęta, ponieważ nie tolerują separacji z właścicielem i są bardzo aktywne. Jeśli nie angażujesz się na czas, aby trenować i podnieść zwierzaka, może rosnąć zbyt zbyt i niekontrolowane.
Ze względu na osobliwości wełnianej okładki, amerykańskie kuchenki wymagają znacznie dokładniejszej opieki wełny.
Muszą być czesane kilka razy dziennie, Zwłaszcza po spacerze w naturze, podczas gdy bardziej krótkowłosy "Brytyjczycy" będzie wystarczająco dość jednego czesania dziennie.
I tu Codzienne czyszczenie oczu i uszu jest wymagane dla obu odmian spaniel. Zwierzęta kąpielowe warte nie więcej niż raz w tygodniu. "Amerykanie" musi koniecznie grzeszyć wełnę zarówno przed kąpielami, jak i po tym, podczas gdy dla brytyjskiej rasy taka procedura jest opcjonalna.
Kolejną różnicą jest to, że jeśli hodowcy są aktywni i kochający charakter angielskiego KOK, musi otrzymać czas częste spacery w świeżym powietrzu, wtedy "Amerykanie" w pełni usiadł 1-2 razy dziennie.
Różnice w zdrowiu
Obie odmiany Cocker Spaniels charakteryzują się dobrym zdrowiem i odpowiednią opieką. Żyć od 12 do 15 lat.
Jedną z najczęstszych chorób charakterystycznych dla obu ras jest tak zwana Wściekły czerwone spaniel który jest wyrażony w formie ognisk niezmotywowanych agresji. Warto to wiedzieć To nie jest cecha charakteru, ale choroba dziedziczna . Ze względu na dekoracyjny kształt głowy i muzuzle, amerykańskie kuchenki są bardziej podatne na choroby oczu i układu oddechowego niż angielski.
W następnym filmie będzie można przeczytać cechy rasy amerykańskiej Cocker Spaniel.