Viola da Gamba یک ابزار موسیقی با پنج و هفت رشته و تعظیم است، شبیه نسبی نسبی Cello Cello. معمولا ویولا در موقعیت نشسته بازی می کنند، به طور عمودی آن را بین زانو خود نگه می دارد یا قرار دادن سایبان در پا.
تاریخ و معنی
یک ابزار موسیقی در قرن XVI در عصر احیا ظاهر شد. اگر ما با ویولون ها مقایسه کنیم، نسبت آن دارای یک بدن کوتاه شده در رابطه با طول رشته ها و عرشه پایین تخت بود. Gamps نازک تر و ساده تر بود، شکل آنها از بدن آنقدر مشخص نبود که تاثیر آن بر روی صدای قابل بازیافت نبود.
از کل خانواده ویول، یک پا گامBA مهمترین چیز را حفظ کرد: برای بازی در Gamba، بسیاری از آثار نویسندگان معروف در اواسط قرن XVIII شرح داده شد. به اتمام قرن XVI، گسترش توده ای از ویولون ها در ایتالیا به عنوان مناسب ترین ذهنیت ایتالیایی آلات موسیقی آغاز شد، Gambo هدف واقعی خود را در انگلستان یافت. ویولا بله Gamba به طور کامل به بریتانیایی های موسیقی متصل می شود، بسیاری از موسیقی های فوق العاده ای برای گروه های زیادی برای یک قرن وجود دارد. در آن سالها در خانواده های نوازندگان بریتانیایی، محدوده های مختلفی وجود داشت.
Gamba به دلیل ساختار ویژه شبکه با FREM ها، صدای پیچیده تر و خاموش تر از ابزارهای یک خانواده ویولن را بازیابی کرد، اما آزادی بیان را به دست نیاورد. برای تلفن های موبایل نازک نرم، روشن ترین عامل بیانگر آن بود و بیش از حد صدا رخ نداد.
با این حال، کشور، جایی که توانایی های انفرادی گامبو به طور کامل افشا شد، فرانسه به پایان قرن XVII نزدیک تر شد. طیف وسیعی از گیرها گسترش یافت، یک رشته پایین دیگر اضافه شد. با توجه به ارتقاء خبرنگاران موسیقی، تنوع زیادی از آثار موسیقی تصفیه شده مارینا ماریا صادر شد.
در ترکیبات فرانسوی، امکان شناسایی ذاتی در تکنیک های طولانی پلاگین وجود داشت. Gamba بیشترین توسعه کامپوننت فنی خود را دریافت کرد. در بازی Viool، اشراف ها و نمایندگان یک خانواده نجیب بهبود یافتند. علیرغم صدای عمیق، دامنه ها با گذشت زمان با ویولون ها پر شده بودند که با صدای بلند در سالن های بزرگ صدا می کردند، اما رشته های کمتری داشتند. صمیمیت صدای موسیقی یک ابزار انفرادی را با یک ابزار انفرادی ساخته شده بود، مناسب تنها برای اتاق های کوچک، و استخراج تراز، محروم از پویایی صداها به طور همزمان دلیل رکود محبوبیت این ابزار فوق العاده بود. پس از اتمام قرن XVIII، Gamps تقریبا به طور کامل از همه ناپدید شد، و محل آنها توسط Cello گرفته شد.
انواع مختلف
به عنوان یک قاعده، چهار نوع Viol Da Gamba وجود دارد:
- ALTE؛
- تنور؛
- غیر صمیمی؛
- پایه ای.
علاوه بر گونه های اصلی، ویولت ها ساخته شد، رشته ها و رشته های رزونانس. رشته هایی که در Unison تنظیم شده بودند، به وسیله کلید ها، و همچنین رشته های بوردون بر روی صبر قرار گرفتند.
برای یک ویولا تنور، که نماینده این خانواده است و نام عمومی پذیرفته شده "Viola da Gamba" مستقر شد. در کل سابقه وجود ابزار استفاده شده از ابزار:
- انفرادی؛
- گروه
- ارکستر
بریتانیا توانایی انفرادی Gamba را نشان داد و شروع به تولید Gamas Bass کرد، به نام بخش تقسیم ویول. یک آسیب انفرادی کوچکتر با سیستم متغیر لیرا ویولرا نامیده شد.
ابزار احیای
احیای ویل Da Gamba در ابتدای قرن بیستم رخ داد، زمانی که دیمای مسیحی Gambist اولین دکترای قرن جدید بود، که Sonatu K. F. Abel را در سال 1905 انجام داد Döberayaker همچنین در کنسرت آهنگساز Bach Composer Bach را نیز در کنسرت های قرن XVIII انجام داد.
در حدود همان زمان، در برخی از کشورهای اروپایی، منافع بنفش در برخی از کشورهای اروپایی بیدار می شود، گروه های ویولون ها شروع به ایجاد می کنند، به عنوان مثال، خانواده A. Vetsinger در بازل، و همچنین گروه های مخلوط ابزارهای پرنعمت با ویولا
ویولا دا گامبا، تقریبا فراموش شده و آواره شده توسط سایر ابزارها، به سالن های کنسرت و کلیساها به هزینه اجرای هنرمندان بازگشته اند. بهترین virtuoso در بازی در Gamba توسط ایتالیایی Paolo Pandolfo شناخته شده است. امروزه اعتقاد بر این است که باس دوگانه، برخی از ویژگی ها و ویولون ها و ویولون ها را ترکیب می کند. بازی در این دستگاه توسط دوستداران یک ویولا و جوامع ویژه بازسازی شد که توسط نوازندگان که علاقه مند هستند، گنجانده شده است.
در مورد نحوه صدور ویولون Da Gamba، ویدیو بعدی را ببینید.