Χάρη στην στοργική φύση του Cocker Spaniel διατηρείται παραδοσιακά μια καλή επιλογή ως σκύλος σύντροφος για οικογένειες με παιδιά. Επί του παρόντος, δύο φυλές αυτών των σκύλων είναι η μεγαλύτερη διανομή - Αμερικανός και Αγγλικά. Ως εκ τούτου, πριν αγοράσετε ένα κουτάβι, αξίζει να συγκρίνετε αυτά τα δύο είδη koking και να μάθετε πώς διακρίνονται ο χαρακτήρας, η εμφάνιση και οι κανόνες περίθαλψης.
Ιστορική αναφορά
Η πρώτη αναφορά της φυλής Spaniel ανήκει στην Αγγλία του XIII αιώνα, όπου τα σκυλιά χρησιμοποιήθηκαν για να κυνηγήσουν τα πουλιά. Ταυτόχρονα, αυτή η λέξη λαμβάνει χώρα από το μεσαιωνικό Γαλλικό ELSANEEUL (ισπανικά) και επομένως οι πρόγονοι αυτών των σκύλων ήταν ακόμη νωρίτερα για το ομίχλη Allion από την Ισπανία.
Μία από τις λαϊκές θεωρίες λέει ότι αυτά τα ζώα έπεσαν στη Βρετανία μαζί με τις φυλές των Κέλτων που μετανάστευσαν από την Ισπανία σε 900 στην εποχή μας.
Αρχικά, όλα τα spaniels χωρίστηκαν στο νερό, του οποίου το καθήκον ήταν να παραδώσει ένα σφάγιο του σκοτωμένου πουλιού από το νερό και το έδαφος, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να παρακολουθήσουν και τη διάτρηση του πουλιού. Εκείνη χρόνια, η φυλή ήταν πολύ πιο άγρια από σήμερα. Οι πρώτες αλλαγές στην τεχνική της κατάρτισης και της αναπαραγωγής Spaniels συνέβησαν στον XVII αιώνα, όταν οι κυνηγοί μετατράπηκαν μαζικά από το τόξο και τα βέλη στα πυροβόλα όπλα, τα οποία απαιτούσαν περισσότερο έλεγχο της συμπεριφοράς των ζώων. Ως αποτέλεσμα, οι εκπρόσωποι της φυλής έγιναν πολύ πιο υπάκουοι και στοργικός.
Στην αρχή του αιώνα XIX, ο περαιτέρω διαχωρισμός της φυλής ανά τύπο παραγωγής ξεκίνησε. Τα σκυλιά που χρησιμοποιήθηκαν για να κρύψουν το Waldshnepa, το οποίο στα αγγλικά ονομάζεται Woodcock ("Δάσος Cockerel"), πήρε το όνομα του Koks. Το 1840, οι απαιτήσεις καθορίστηκαν, σύμφωνα με τους οποίους η Κοκτόκ έπρεπε να ζυγίζει από 6 έως 9 κιλά. Ταυτόχρονα, στην κατηγορία των μαγειρικών μαγειρεμάτων, του Meyys ή το Skillers σε αυτές τις στιγμές, διαφορετικά κουτάβια από ένα σκουπίδια θα μπορούσαν να πάρουν, πράγμα που σημαίνει ότι οι κουζίνες δεν ήταν ακόμα ανεξάρτητη φυλή σε αυτά τα χρόνια.
Μόνο το 1885 δημιουργήθηκε ένας σύλλογος Spaniel κτηνοτρόφος, ο οποίος αναπτύσσει την ανάπτυξη των προτύπων της φυλής. Σε περίπου το 1890, ο τελικός διαχωρισμός των ελατηρίων και των Κοκκών, από τότε, οι βρετανικές σπανιές Cocker διαζευγνύθηκαν σύμφωνα με τα πρότυπα που υιοθετήθηκαν από το σύλλογο.
Οι πρώτοι φλοιοί στην επικράτεια των σύγχρονων Ηνωμένων Πολιτειών εμφανίστηκαν το 1620, επειδή πολλοί επιβάτες του Meimflavr έλαβαν τα αγαπημένα τους. Ο αμερικανικός σύλλογος κτηνοτρόφων αυτής της φυλής δημιουργήθηκε το 1881 (4 χρόνια πριν από τον Βρετανό) και αμέσως έβαλε ένα φιλόδοξο καθήκον της δημιουργίας της δικής του ποικιλίας κουδουνιών, οι οποίες θα διαφέρουν από όλους τους άλλους (συμπεριλαμβανομένων των Βρετανών). Ήταν δυνατό να επιτευχθεί αυτός ο στόχος το 1905, όταν υποβλήθηκε το πρότυπο της αμερικανικής φυλής.
Για μεγάλο χρονικό διάστημα, 2 ποικιλίες αναπτύχθηκαν ξεχωριστά, χωρίς να επικοινωνούν μεταξύ τους. Μόνο στις 20 του 20ου αιώνα, οι πρώτοι "Αμερικανοί" άρχισαν να φτάνουν στην Αγγλία. Παρά τις προφανείς διαφορές, μόνο το 1970, οι Βρετανοί κτηνοτρόφοι αναγνώρισαν επίσημα το αμερικανικό Cocker Spaniel με μια ανεξάρτητη φυλή (πριν από αυτό, θεωρήθηκε ένα από τα είδη των Βρετανών). Επί του παρόντος, και οι δύο φυλές είναι περίπου η ίδια δημοτικότητα.
Με την ευκαιρία, το πιο διάσημο κοκτέιλ γελοιογραφίας, δηλαδή η κυρία από τη Disney "Lady and Sgagging" είναι ακόμα στην αμερικανική ποικιλία.
Εξωτερικός
Οι πιο ορατές διαφορές μεταξύ αμερικανικών και αγγλικών βράχων εκδηλώνονται με εμφάνιση. Η διαφορά εκδηλώνεται ήδη σε μια τέτοια αξιοσημείωτη παράμετρο ως την ανάπτυξη του σκύλου στα παλιά. Για τους Βρετανούς, ο αριθμός αυτός φτάνει τα 42 εκατοστά, ενώ οι Αμερικανοί σπάνια μεγαλώνουν 37 εκατοστά. Κατά συνέπεια, η μάζα των ζώων είναι διαφορετική - αν τα σκυλιά από τις Ηνωμένες Πολιτείες συνήθως ζυγίζουν έως και 12 κιλά, τότε οι ομολόγοι τους από ένα ομίχλη albion φθάνουν έναν δείκτη 15 kg.
Γη σε διαστάσεις, οι "Αμερικανοί" υπερβαίνουν τους συναδέλφους τους από μια άλλη ήπειρο Με αυτό το σημαντικό για κυρίως διακοσμητικά σκυλιά, ο δείκτης ως το μήκος του μαλλιού.
Σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι της φυλής από τις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν όμορφο, παχύ και μακρύ μαλλί με πυκνό υπόστρωμα, ενώ τα ζώα της βρετανικής ποικιλίας έχουν συχνά ένα μεσαίο μαλλί με μικρές επιμήκους στα αυτιά, τα πόδια και το στομάχι.
Έχει δύο φυλές και το σχήμα του κεφαλιού - αν τα σκυλιά της αμερικανικής ποικιλίας είναι πιο περίεργη για το στρογγυλό κεφάλι ενός μικρού σε σχέση με το σώμα του μεγέθους με μια ελαφρώς ανθεκτική μύτη και ένα συντομευμένο "τετράγωνο" ρύγχος, τότε οι Βρετανοί συνήθως έχουν συνήθως ένα μεγάλο κεφάλι και σχετικά επιμηκυμένο πρόσωπο. Παρά το γεγονός ότι το σώμα όλων των κουδουνιών συνήθως έχει μια μορφή κοντά στην πλατεία, η φυλή των ΗΠΑ χαρακτηρίζεται συχνότερα από μια υψηλότερη θέση νατρίου, ενώ η βρετανική περιστροφή είναι συνήθως πρακτικά ακόμη και από τους ίδιους τους παλμούς και το ίδιο το δημητριακό.
Αλλά στα χρώματα καταλάβετε αμέσως, βρίσκεται μπροστά σας "Αμερικανός" ή "Άγγλος", δυστυχώς, δεν θα βγει, αφού τα πρότυπα και των δύο ποικιλιών επιτρέπουν πολλές επιλογές για το χρώμα του μαλλιού του σκύλου. Τα πιο συνηθισμένα χρώματα και των δύο φυλών:
- μαύρος;
- κοκκινομάλλης;
- Χρυσαφένιος;
- σοκολάτα;
- χλωμός;
- Μικτή (πιο συχνά ασπρόμαυρη, κόκκινο-λευκό, καφέ-λευκό).
Δεν διαφέρει και στις δύο φυλές των μαγειρών και το μήκος των αυτιών - Εκτός από τα αμερικανικά σκυλιά ποικιλίας, μπορούν να καλυφθούν με λίγο πιο παχύ έξι.
Διαφορές στον χαρακτήρα
Παρά το γεγονός ότι οι εξωτερικές διαφορές μεταξύ των δύο ποικιλιών των μαγειρών είναι ελάχιστες, οι χαρακτήρες τους είναι πολύ διαφορετικοί. Και οι δύο βράχοι είναι γενικά φιλικοί, στοργικοί και υπάκουοι, αφήνοντας τέλεια για εκπαίδευση.
Ωστόσο, εάν ο βρετανικός σύλλογος κτηνοτρόφων προσπάθησε να κρατήσει την κυνηγία ουσία, τότε οι Αμερικανοί προσπάθησαν κυρίως να πάρουν ένα σκυλί με μια πιο ελκυστική εμφάνιση.
Ως αποτέλεσμα μιας τέτοιας διαφορετικής προσέγγισης στην αναπαραγωγή, Οι "Βρετανοί" είναι πιο ενεργητικοί και κινητοί από τους "Αμερικανούς" και με σημαντική έλλειψη δυσπιστίας σχετίζονται με την εμφάνιση των ανθρώπων που δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτούς στο Σώμα. Αλλά η φυλή από τις ΗΠΑ είναι πιο ήρεμη και μπορεί να υπάρχει μια περίοδος σκέψης για εστίες δραστηριότητας. Από τη μία πλευρά, ένας τέτοιος σκύλος θα είναι λιγότερο συνηθισμένος να σας ενοχλεί, από την άλλη πλευρά, τα σκυλιά από ένα ομίχλη albion είναι πάντα ανοιχτές για να επικοινωνούν με τα μέλη της οικογένειας, ενώ οι "Αμερικανοί" ενδέχεται να μην συμφωνήσουν να συμμετάσχουν σε συλλέκοντα παιχνίδια.
Όσον αφορά τη συμβατότητα των κουζίνων με άλλα κατοικίδια ζώα, τότε Και οι δύο ποικιλίες δεν είναι κακές με τις γάτες. Ωστόσο, εάν η φυλή από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι καλά ανέχεται η παρουσία στο σπίτι οποιουδήποτε άλλου κατοικίδιων ζώων, τότε Οι ιδιοκτήτες του "Βρετανικού" δεν πρέπει να ξεκινούν παπαγάλοι στο σπίτι και άλλα διακοσμητικά πουλιά - Η φυλή έχει διατηρήσει ένστικτα κυνήγι, οπότε η ζωή του πουλιού μπορεί να διακοπεί από την τραγικά.
Μια άλλη διαφορά στα Spaniels από τις ΗΠΑ - μια πολύ καλή όρεξη στα πρόθυρα της τάξης, Ως εκ τούτου, πίσω από την ισορροπία της διατροφής τους είναι να παρακολουθείτε πιο προσεκτικά από ό, τι όταν αναπαράγετε "Βρετανοί".
Χαρακτηριστικά της φροντίδας
Κατά την καλλιέργεια οποιουδήποτε είδους Cocker Spaniels, το κύριο πράγμα είναι να δώσετε αρκετή προσοχή στα κατοικίδια ζώα, καθώς δεν ανεχθούν διαχωρισμό με τον ιδιοκτήτη και είναι πολύ δραστήριοι. Εάν δεν ασχοληθείτε εγκαίρως για να εκπαιδεύσετε και να αυξήσετε το κατοικίδιο ζώο, μπορεί να αναπτυχθεί πολύ και ανεξέλεγκτο.
Λόγω των ιδιαιτεροτήτων του μάλλινου κάλυψης, οι αμερικανικές κουζίνες απαιτούν πολύ πιο εμπεριστατωμένη φροντίδα του μαλλιού.
Πρέπει να χτενιστούν αρκετές φορές την ημέρα, Ειδικά μετά το περπάτημα στη φύση, ενώ το πιο κοντό μαλλιά "Βρετανικό" θα είναι αρκετό από ένα χτένισμα την ημέρα.
Και εδώ Ο καθημερινός καθαρισμός των ματιών και των αυτιών απαιτείται και για τις δύο ποικιλίες των Spaniels. Τα κατοικίδια ζώα που αξίζουν όχι περισσότερο από μία φορά την εβδομάδα. Οι "Αμερικανοί" πρέπει απαραίτητα να χτενθούν μαλλί τόσο πριν κολύμπι όσο και μετά, ενώ για τη βρετανική φυλή μια τέτοια διαδικασία είναι προαιρετική.
Μια άλλη διαφορά είναι ότι αν οι κτηνοτρόφοι είναι ενεργοί και η αγάπη της φύσης των αγγλικών Koks πρέπει να δοθεί οι συχνές συχνές βόλτες στον καθαρό αέρα, τότε οι "Αμερικανοί" θα κάθισαν πλήρως 1-2 φορές την ημέρα.
Διαφορές στην υγεία
Και οι δύο ποικιλίες του Cocker Spaniels χαρακτηρίζονται από καλή υγεία και με σωστή φροντίδα. Ζουν από 12 έως 15 χρόνια.
Μία από τις πιο κοινές ασθένειες που χαρακτηρίζουν και των δύο φυλών είναι το λεγόμενο Ράβις των Κόκκινων Σπραγισμάτων η οποία εκφράζεται με τη μορφή εστιών αδιάλυτης επιθετικότητας. Αξίζει να το γνωρίζουμε Αυτό δεν είναι ένα χαρακτηριστικό χαρακτήρα, αλλά μια κληρονομική ασθένεια . Λόγω του διακοσμητικού σχήματος του κεφαλιού και των ζομβών, οι αμερικανικές κουζίνες είναι πιο ευαίσθητες σε ασθένειες των ματιών και του αναπνευστικού συστήματος από τα αγγλικά.
Στο επόμενο βίντεο θα είστε σε θέση να διαβάσετε τα χαρακτηριστικά της φυλής αμερικανικού Cocker Spaniel.