Η εμφάνιση του καθενός από εμάς δεν μπορεί να είναι ιδανική, σίγουρα θα βρει κάτι που δεν συμμορφώνεται με τα πρότυπα (με τέλεια ομαλά πόδια, μπορεί να υπάρχει καμπύλη δοντιών και με αγγελική κλίση - επιπλέον χιλιόγραμμος στους γοφούς). Οι περισσότεροι άνθρωποι σχετίζονται με αυτό το φιλοσοφικά, λαμβάνοντας τους εαυτούς τους όπως γεννήθηκαν. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να διορθώσουν φυσικά σωματικά ελαττώματα με οποιοδήποτε κόστος, ενώ το αποτέλεσμα δεν τους ικανοποιεί ποτέ εντελώς. Αυτό είναι δυσφορώφους. Η δυσοστοφοβία συχνά αναφέρεται ως το "νέο chuma του XXI αιώνα".
Τι είναι?
Το όνομα της δυσορροφοφοβίας της έλαβε από τη συγχώνευση των αρχαίων ελληνικών λέξεων "ΔΥ" (αρνητική κονσόλα), "ΜΟΡΦ;" (εμφάνιση, θέα) και "φ? ΒΟΣ "(φόβος, φόβος). Αυτή η ψυχική διαταραχή στην οποία ο ασθενής ανησυχεί υπερβολικά για την εμφάνισή του, ή μάλλον, περίπου μικρά ελαττώματα. Φαίνεται ότι του ότι η καμπύλη του δοντιού ή η ανώμαλη γραμμή του άνω χείλους θα δει αναγκαστικά όλους τους άλλους, γεγονός που προκαλεί την κυριολεκτικά φρίκη της δυσφορώφοβας. Το ίδιο το ελάττωμα δεν είναι πάντα σαν αυτό ουσιαστικά. Μερικές φορές δεν είναι περισσότερο από τα ατομικά χαρακτηριστικά της εμφάνισης - ένα mole στο πρόσωπο, φαρδιά φτερά της μύτης, μια ειδική περικοπή του ματιού.
Η διαταραχή αναπτύσσεται σταδιακά, και συνήθως η σωματική ισοφοβία αρχίζει πρώτα στην εφηβεία. Οι έφηβοι, όπως γνωρίζετε, είναι πιο προσεκτικοί στις ιδιαιτερότητες του σώματος σας. Η ασθένεια υπόκειται εξίσου και στις γυναίκες και τους άνδρες. Σε οποιαδήποτε ηλικία, δεν υπάρχει δυσοντοφοβία στους ανθρώπους, Θεωρείται το πιο επικίνδυνο από τους φοβίες για τον λόγο ότι πιο συχνά οι άλλες διαταραχές ωθούν ένα άτομο λόγω δυσαρέσκειας με την εμφάνισή του στην αυτοκτονία.
Είναι δύσκολο να βρεθεί ένα άτομο που θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με τα εξωτερικά του δεδομένα, τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να πω - ναι, είμαι ένας όμορφος άντρας και ένα πρότυπο (αυτή είναι μια άλλη ιστορία, η οποία στην ψυχιατρική ονομάζεται μεγαλείο παραλήρημα!), Αλλά συνήθως Οι αδυναμίες μας (Musty, μορφή στήθους ή αυτιά) δεν επηρεάζουν σημαντικά την απόδοση, τη μελέτη, τη συνηθισμένη καθημερινή ζωή.
Ο δυσφορφωφοφοβός διακρίνει την υπερτροφική αντίληψη του "ελαττωματικού μέρους του σώματος" και τον εμποδίζει να οδηγήσει μια κανονική ζωή - να εργαστεί, να μάθει, να αλληλεπιδρά με την κοινωνία, να οικοδομήσει μια προσωπική σχέση.
Η διεθνής ταξινόμηση των ασθενειών (ICD-10) δεν θεωρεί τη δυσλειφοβία με ξεχωριστή διαταραχή, που σχετίζεται με το υποχωρημένο σύνδρομο. Αλλά το ICD-11, το οποίο σύντομα θα αντικατασταθεί από τη δέκατη έκδοση του ταξινομητή διεθνούς ασθένειας, περιέχει μια αναφορά στη δυσορροφοφοβία ως ξεχωριστή ψυχική διαταραχή ενός εμμονικού-υποχρεωτικού τύπου.
Ο ίδιος ο όρος προτάθηκε από τους Ιταλούς γιατρούς το 1886. Έτσι, ο ψυχίατρος Enrico Morselli περιέγραψε αρκετές περιπτώσεις όταν οι χαριτωμένες, ελκυστικές γυναίκες θεωρούσαν ότι είναι τόσο άσχημοι ότι αρνήθηκαν να παντρευτούν, που εμφανίστηκαν στους ανθρώπους, επειδή φοβούνταν ότι όλοι θα τους γελάσουν.
Πολύ συχνά, οι κλασσικοί δυσφορώφοι αντιλαμβάνονται ως αμφισβητούμενοι εκπρόσωποι της ανθρώπινης φυλής, οι οποίες, σύμφωνα με την κοινή άποψη της πλειοψηφίας του λαού τους γύρω τους, επιδιώκουν να ξεχωρίζουν ", δείχνουν". Αυτό δεν είναι πραγματικά λάθος. Ο διαζευγαλφοφός οδηγεί άλλα μοτίβα - φοβάται παθολογικά ότι θα γίνει γέλιο, διότι στην κατανόησή του για την εμφάνισή του είναι τόσο μεγάλη και σοβαρή, γεγονός που το καθιστά πραγματικό φτερό.
Για ένα άτομο με μια τέτοια διαταραχή, η εμμονή (ιδιόκτητες σκέψεις) και οι υποχρεωτικοί (ιδεολογικές ενέργειες) είναι ιδιόμορφες. Σκέψεις που δεν ζουν ήσυχα ωρώνουν ένα άτομο για ορισμένες ενέργειες που προσφέρουν προσωρινά ανακούφιση από τις σκέψεις. Ετσι, Ο δυσφορφωσφοφό μπορεί να μεταχειριστεί τον εαυτό του σε έναν καθρέφτη ή, αντίθετα, να φοβάται τους καθρέφτες και τη δική του αντανάκλαση σε αυτά Αποφύγετε οποιεσδήποτε θέσεις όπου μπορούν να είναι οι καθρέφτες. Εάν ένα άτομο έχει μια ιδεαστική σκέψη ότι έχει άνισο δέρμα, μπορεί να τρίβει τρίβει σε αυτό, τα δελτία (αυτό θα είναι ένα καταναγκασμό δράσης), ενώ τα δικά τους καλύμματα του δέρματος θα υποφέρουν, αιμορραγούν.
Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής αναγνωρίζει τον εαυτό του ένα πλήρες φρικτό και γενικά αρνείται να πάει έξω, να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε. Είναι ακριβώς ότι μια σοβαρή μορφή κοινωνιοφοβίας αναπτύσσεται με πλήρη περιορισμό οποιωνδήποτε κοινωνικών επαφών.
Οι γερμανοί ψυχίατροι υπολογίστηκαν ότι η διαταραχή σε ένα βαθμό ή άλλο (συνήθως σε μέτρια μορφή) είναι περίπου 2% του πληθυσμού. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ κρίσιμοι για τον εαυτό τους, μπορεί να μην αγαπούν, μισούν μερικά ξεχωριστά μέρη του σώματός τους (μύτη, αυτιά, πόδια, σχήμα ματιών). Σε 15% των περιπτώσεων, οι ασθενείς με αυτή τη διαταραχή καταφεύγουν σε προσπάθειες αυτοκτονίας. Μεταξύ των δυσφορφωφών, η οποία εκτίθεται εθελοντικά σε τεράστια ποσότητα πλαστικών λειτουργιών, ο αριθμός των προσπαθειών αυτοκτονίας είναι περίπου 25%, και κατά παράβαση της σεξουαλικής ταυτοποίησης (όταν ένα άτομο δεν είναι ικανοποιημένο όχι μόνο από την εμφάνιση, αλλά και το πάτωμα στο οποίο έδωσε τη φύση) την πιθανότητα αυτοκτονίας αυξάνεται στο 30%.
Σχεδόν το 13% των ψυχικά ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, επιδεικνύουν ορισμένα συμπτώματα ανάλυσης, αλλά έχουν ταυτόχρονα συμπτώματα.
Τα κύρια συμπτώματα και τα διαγνωστικά τους
Πρέπει να σημειωθεί ότι η διάγνωση της δυσφορώφης δεν είναι το πρόβλημα που δεν είναι καν για την άσκηση κλινικών ειδικών, τόσο συχνά η διαταραχή παραμένει απαρατήρητη. Είναι απολύτως "μάσκα" σε άλλες ψυχικές ασθένειες. Επομένως, συχνά ο δυσφορφωφοφοβός διαγιγνώσκεται - "κλινική κατάθλιψη", "κοινωνική φοβία", "εμμονή-ψυχαναγκαστική διαταραχή". Στις γυναίκες με δυσμορφωφοφοβία, μπορεί να παρατηρηθεί βασικές διαταραχές της συμπεριφοράς των τροφίμων, ο οποίος οδηγεί σε νευρική ανορεξία ή βουλιμία. Οι άνδρες συχνά συναντούν τη μυϊκή Dormorphia, ενώ η κατάσταση του ισχυρού φύλου αντιμετωπίζει υπερβολική ανησυχία για τους μύες τους, οι οποίοι, κατά τη γνώμη τους, δεν έχουν αναπτυχθεί.
Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένα κριτήρια που καθιστούν δυνατή τη συζήτηση για την προωστητοσοφοβία ενός συγκεκριμένου ασθενούς:
- Ένα άτομο είναι απολύτως πεπεισμένο ότι έχει παραμορφώσεις, σωματικές ανωμαλίες για τουλάχιστον έξι μήνες.
- Η δική της εμφάνιση και τα "ελαττώματα" του ανησυχούσαν πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα πιθανά προβλήματα, ανησυχίες σχετικά με αυτή την περίσταση, εξελίσσεται, οι ιδεές σκέψεις δεν ελέγχονται από τους ίδιους τους ασθενείς, δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτά.
- Ένα άτομο αναζητά επίμονα τρόπους για να ξεπεράσουν τα σωματικά της μειονεκτήματα, συχνά - από πλαστικές λειτουργίες, ενώ περνά όλα τα επιτρεπόμενα όρια.
- Η επίλυση των γύρω και των πεποιθήσεων των γιατρών που ο ασθενής δεν έχει ακαθάριστα ελαττώματα εμφάνισης που χρειάζεται διόρθωση, το αποτέλεσμα δεν έχει - δεν τον πειράζει.
- Η ανησυχία της εμφάνισης εμποδίζει ένα άτομο να οδηγήσει μια κανονική ζωή, επιδεινώνει τις κοινωνικές επικοινωνίες του, την ποιότητα της ζωής του.
Όπως αναγνωρίζουν το δυσφορώα, απάντησε αδιαμφισβήτητα να απαντήσει - πολύ μεγάλη ποικιλία συμπτωμάτων, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις συνδυάζονται με μία - την αξία και την αξία του ελαττώματος, ακόμη και αν είναι σε εμφάνιση, υπερβάλλουν. Οι ειδικοί έχουν εντοπίσει διάφορα κοινά συμπτώματα και σημάδια χαρακτηριστικά των ατόμων με φοβία απογοήτευσης.
- Σημάδι του καθρέφτη - Η παρεμβατική ανάγκη να κοιτάξει συνεχώς στον καθρέφτη ή οποιαδήποτε άλλη ανακλαστική επιφάνεια, ενώ το άτομο προσπαθεί να βρει μια τέτοια γωνία στην οποία θα φανεί όσο το δυνατόν ελκυστική, στην οποία το μειονέκτημα του θα είναι αόρατο για τους άλλους.
- Σημάδι φωτογραφίας και selfie - Ένας άνθρωπος αρνείται κατηγορηματικά να φωτογραφηθεί και μάλιστα προσπαθεί να μην αφαιρέσει τον εαυτό του (δεν κάνει selfie), επειδή είναι σίγουρο - στις εικόνες των ελαττωμάτων του θα γίνει προφανές, αξιοσημείωτο για όλους και πρώτα απ 'όλα γι' αυτόν. Ο δυσφορφωσφοφόρος θα βρει αρκετές δωδεκάδα λόγους για να δικαιολογήσουν την απροθυμία τους να θέσουν έναν φωτογράφο. Τέτοιοι ασθενείς συνήθως προσπαθούν να αποφύγουν τις επιφάνειες καθρέφτη - σκεφτείτε τον δικό του προβληματισμό δυσάρεστο.
- Σημάδι της Scopotofobia - Το άτομο φοβάται παθολογικά να είναι γελοίο, για να γίνει ένα αντικείμενο αστείο ή teaser.
- Σημάδι της μεταμφίεσης - Ένα άτομο αρχίζει να κάνει τα πάντα για να κρύψει το μειονέκτημα που φαίνεται ανυπέρβλητο σε αυτόν - χρησιμοποιεί αδικαιολόγητα τα καλλυντικά μέσα, φορά παράξενα μέσα στα ρούχα για να κρύψει το σχήμα, κάνει πλαστική χειρουργική για να διορθώσει τα ελαττώματα.
- Σημάδι υπερβολικής φροντίδας - Η φροντίδα για τον εαυτό της γίνεται μια υπέρτατη ιδέα. Ένα άτομο μπορεί να ξυριστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα μια μέρα μία φορά την ημέρα, χτενίζω, τραβήξτε τα φρύδια, αλλάξτε τα ρούχα, κάθονται σε μια διατροφή κλπ.
- Σημάδι ανησυχίας σχετικά με το ελάττωμα - Για αρκετές φορές σε μια ώρα, ένα άτομο μπορεί να αγγίξει μέρος του σώματος, το οποίο θεωρείται ελαττωματικό, αν, φυσικά, επιτρέπει την ανατομική του θέση. Κλείστε τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται συχνά για τη γνώμη τους σχετικά με την έλλειψη, φέρνοντας τις ερωτήσεις τους γύρω από την νευρική κατανομή.
Στους εφήβους, η αρχή της διαταραχής συνήθως συνοδεύεται συχνά από την άρνηση να εγκαταλείψει το Σώμα στο λαμπρό χρόνο της ημέρας, φαίνεται ότι, υπό το πρίσμα της ημέρας, οι ελλείψεις τους θα είναι ορατές σε όλους και θα γίνουν δημόσιοι τομείς. Παρέχεται η απόδοση, οι επιτυχίες της μελέτης, οι εργασίες, οι εξωσχολικές δραστηριότητες μειώνεται.
Συχνά, οι άνθρωποι με μεγάλο χρονικό διάστημα και η δυστρομοφοβία προσπαθούν να διευκολύνουν τις σκέψεις και τα κράτη τους, να παίρνουν αλκοόλ, ναρκωτικά. Υποστηρίζουν αυξημένο άγχος, μπορεί να έχουν κρίσεις πανικού, ειδικά αν κάποιος τους βρει "απροετοίμαστα", δεν είναι έτοιμο για συνάντηση ή επικοινωνία - χωρίς μακιγιάζ, μια περούκα, το γνωστό "ρούχα κάλυψης" κλπ.
Ο Dysfophobov έχει αυτοεκτίμηση, συχνά έχουν αυξημένη αυτοκτονική εξιδανικοποίηση. Είναι δύσκολο για αυτούς να επικεντρωθούν στην εργασία ή το εκπαιδευτικό καθήκον για τον λόγο ότι όλες οι σκέψεις αφορούν σχεδόν διαρκώς σε ένα μειονέκτημα της σωματικής. Συχνά, οι άνθρωποι με μια τέτοια διαταραχή συγκρίνουν την εμφάνισή τους με την εμφάνιση των ειδώλων τους και οι συγκρίσεις δεν είναι πάντα υπέρ του ασθενούς.
Ταυτόχρονα, οι άνθρωποι με αποσπαστικές απορροφήσεις είναι πολύ περίεργοι σε όλα όσα σχετίζονται με τις μεθόδους εξαλείφοντας το πιθανό "ελάττωμα τους" - έχουν επίγνωση των τελευταίων ειδήσεων πλαστικής χειρουργικής, διαβάζουν ειδική ιατρική και συσσωρευτική βιβλιογραφία, αναζητούν λαϊκές συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίσει το ελάττωμα. Πρέπει να ειπωθεί ότι ακόμη και μια σειρά από πλαστικές λειτουργίες, που έγιναν για να φέρει την εμφάνιση σε ιδανικές ιδέες, δεν φέρνουν μακρύ και επίμονο ανακούφιση - και πάλι αρχίζει να φαίνεται ότι κάτι είναι λάθος και πρέπει να κάνει μια νέα επιχείρηση.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο καθένας δεν προσθέτει στους γιατρούς για τη διόρθωση των "ελλείψεων". Μερικές φορές, χωρίς να έχουν φυσικές δυνατότητες, οικονομικούς πόρους, τα ίδια τα δυσκολίες προσπαθούν να βάλουν εμφυτεύματα, σχεδόν στο σπίτι, να κάνουν τατουάζ για να αφαιρέσουν το ελάττωμα από μόνα τους. Είναι απαραίτητο να πούμε ότι τέτοιες προσπάθειες συχνά τελειώνουν πολύ κακώς - λοίμωξη αίματος, σηψαιμία, θάνατο ή αναπηρίες.
Ποιες είναι οι πιο συχνά διαμαρτυρίες για τα άτομα με δυσορροφοφοβία; Οι πλαστικοί χειρουργοί και οι ψυχίατροι υπολογίστηκαν και κατέληξαν στα συμπεράσματα ότι υπάρχουν ξεχωριστά τμήματα του σώματος, τα οποία δεν είναι ικανοποιημένα με το δυσφορικό
- Περίπου το 72% των ασθενών είναι δυσαρεστημένοι με την κατάσταση του δέρματος.
- Τα μαλλιά δεν του αρέσει το 56% των ατόμων με μια τέτοια διαταραχή.
- Η μύτη δεν κοστίζει το 37% του δυσφορώφωνα.
- Το 20% των περιπτώσεων (Plus-μείον ποσοστό) ασθενείς εκφράζουν την ακραία απόρριψη του δικού τους βάρους, της κοιλιάς, του στήθους, των ματιών και των γοφών.
Το πιο σπάνιο μπορεί να θεωρηθεί καταγγελίες σχετικά με τη μορφή της σιαγόνας (συμβαίνει περίπου το 6% των ασθενών), με τη μορφή των ώμων και των γόνατων (3% των ασθενών), καθώς και με τη μορφή των δακτύλων στα πόδια και αστράγαλο (2%). Νεκρή εμπιστοσύνη ότι η εμφάνιση της βλάβης συχνά συνοδεύεται από ένα αίσθημα ατελέσεως πολλών τμημάτων του σώματος.
Ο ακριβής βαθμός, το στάδιο του συνδρόμου μπορεί να καθορίσει τον ψυχίατρο μετά τη συνομιλία, τις δοκιμές και τις επιθεωρήσεις της κατάστασης του εγκεφάλου.
Αιτίες της νόσου
Πιστεύεται ότι ο κύριος λόγος για τη διαταραχή είναι η υπερτροφοδοτούμενη στάση απέναντι στην εμφάνισή του στην εφηβεία. Σταδιακά, οι εικασίες γίνονται εμπιστοσύνη, το πρόσωπο είναι πεπεισμένο ότι η στάση του απέναντι στα εξωτερικά της δεδομένα είναι πλήρως συνεπής με την πραγματικότητα. Ωστόσο, η ψυχολογία περιγράφει τους μηχανισμούς για την ανάπτυξη των εφήβων σχετικά με την εμφάνιση, αλλά όχι όλοι οι έφηβοι αναπτύσσουν δυσφορώφους. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι ακόλουθοι παράγοντες επηρεάζουν την πιθανότητα της νόσου:
- Γενετικές ενδοκρινικές διαταραχές (μειωμένο επίπεδο σεροτονίνης).
- την παρουσία εμμονής-ψυχαναγκαστικής διαταραχής ·
- Αγχέωση διαταραχή του γενικευμένου τύπου.
- κληρονομικές αιτίες (κάθε πέμπτη δυσφορώφοβα ανιχνεύει τουλάχιστον έναν συγγενή με ψυχική ασθένεια).
- Τις βλάβες ορισμένων τμημάτων του εγκεφάλου, της παθολογικής τους δραστηριότητας.
Οι ψυχολογικοί παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την πιθανότητα ανάπτυξης της δυσκολίας. Εάν ο έφηβος πειράζει ή επικρίνει στο μέσο ομότιμης, μπορεί να γίνει ένας μηχανισμός εκκίνησης που ξεκινά ψυχική διαταραχή. Για έναν τέτοιο λόγο, υποδεικνύει το 65% των ασθενών.
Να γίνει η ρίζα αιτία μπορεί να αναβοσβήνει, ή μάλλον το ιδιαίτερο στυλ του. Μερικές μητέρες και οι μπαμπάδες αποδίδουν μεγάλη σημασία για τις μικροπράσεις στην εμφάνιση του παιδιού, απαιτούν στενή σχέση με την αισθητική εμφάνιση της εμφάνισης. Εάν το παιδί έχει τους προαναφερθέντες βιολογικούς (κληρονομικούς) παράγοντες, ακριβώς ένα τέτοιο μοντέλο εκπαίδευσης μπορεί να αυξηθεί από ένα συνηθισμένο παιδί πραγματικής δυσφορφωφώβης. Η ρίζα αιτία μπορεί να είναι οποιαδήποτε ψυχολογική τραυματική κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων των αποτυχιών της ιδιωτικής ζωής, σεξουαλική φιάσκο.
Ξεχωριστά, πρέπει να πείτε για την επίδραση της τηλεόρασης, του Διαδικτύου, που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της διαταραχής , Που αποδεικνύουν ορισμένα πρότυπα ομορφιάς - μοντέλα, ηθοποιούς με άψογα ή σχεδόν άψογα εξωτερικά δεδομένα, άνδρες με ισχυρούς δικέφαλους δικέφαλου, που τους παρουσιάζουν ως πρώτα όμορφα ή σεξουαλικά σύμβολα.
Ακριβώς ευαίσθητοι στη δυσλειτουργία του ατόμου, που πάσχουν από τελειομανισμό, ντροπαλός άνδρες και γυναίκες, σίγουροι για τον εαυτό τους, τείνουν να αποφεύγουν κάτι που τους τρομάζει ή αναστατωμένος.
Παρουσία μιας γενετικής προδιάθεσης, η διαταραχή μπορεί να αναπτυχθεί σε τέτοιες προσωπικότητες με οποιονδήποτε από τους παραπάνω παράγοντες.
Μέθοδοι Θεραπείας
Η γνωστική-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία θεωρείται ότι αντιμετωπίζεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης της δυσορροφοφοβίας, αυτή η μέθοδος βοηθά να απαλλαγούμε από τις ιδεοειδείς σκέψεις και να σχηματίσουν νέες ιδέες για την εμφάνισή του περίπου 77% των περιπτώσεων.
Για την καταπολέμηση της διαταραχής πιο αποτελεσματικά, τα αντικαταθλιπτικά μπορούν να συσταθούν. - Αυτή η ομάδα φαρμάκων βοηθά στην εξαίρεση του καταθλιπτικού συστατικού του κράτους λόγω της ομαλοποίησης των επιπέδων σεροτονίνης.
Η θεραπεία συνήθως προχωρά σε συνθήκες εξωτερικού ασθενούς. Στην ψυχιατρική, είναι επίσης αποδεκτό να δίδεται μεγάλη προσοχή στην αποκατάσταση και την παρατήρηση των φορέων - η ασθένεια είναι διατεθειμένη να υποτροπιάσει.
Εάν η θεραπεία δεν είναι, η ψυχική δυσλειτουργία επιδεινώνεται, γίνεται χρόνια, γίνεται αρκετά δύσκολο να ξεπεραστεί, καθώς οι συνοδευτικές ασθένειες ψυχής αναπτύσσονται.
