Μερικές φορές οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα παράξενο συναίσθημα ότι δεν είναι καθόλου. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείτε να χαρακτηρίσετε συνοπτικά την κατάσταση ενός ατόμου με εμμονές. Περιοδικά, παύει να είναι ο ίδιος και βιώνει ασυνήθιστες σκέψεις, συναισθήματα, ξεπερνά παράξετα, και μερικές φορές τρομακτικές ιδέες.
Περιγραφή του συνδρόμου
Η εμμονή αντιπροσωπεύει Σύνδρομο, στην οποία το άτομο από καιρό σε καιρό εμφανίζει ιδεές σκέψεις και ιδέες. Για να τους απορρίψει και να ζήσει σε ήρεμα που πάσχει από ένα τέτοιο σύνδρομο, επικεντρώνει την προσοχή του σε αυτά, και προκαλεί δυσάρεστα συναισθήματα, την κατάσταση του στρες.
Ένα άτομο δεν μπορεί ούτε να τους ξεφορτωθεί ούτε να τους πάρει υπό έλεγχο. Όχι πάντα, αλλά συχνά ένα άτομο περνά από κακές σκέψεις σε επιχειρήσεις, πραγματοποιείται η υλοποίηση. Τέτοιες ενέργειες που έχουν γίνει η συνέπεια της εμμονής ονομάζονται καταπονήσεις και το ίδιο το σύνδρομο, εάν συνοδεύεται από σκέψεις και η υπόθεση ονομάζεται ιδεαστική-ψυχαναγκαστική (ή ιδεαστική σκέψη και σύνδρομο δράσης).
Για πρώτη φορά, τα σημάδια τέτοιου συνδρόμου περιγράφηκαν το 1614 από τον Felix Plater. Λεπτομερής περιγραφεί τι συνέβαινε με ένα άτομο το 1877 Dr. Westfal. Ήταν αυτός που ήρθε στο συμπέρασμα ότι Ακόμη και αν τα υπόλοιπα συστατικά της ανθρώπινης νοημοσύνης δεν παραβιάζονται, η ικανότητα οδήγησης αρνητικών σκέψεων απουσιάζει.
Πρότεινε ότι το σφάλμα σφαλμάτων του κόσμου και οι σύγχρονοι γιατροί να τηρούν αυτή την άποψη. Τα πρώτα επιτυχημένα βήματα στη θεραπεία της εμμονής έγιναν από τους ρωσικούς επιστήμονες και γιατρό. Vladimir bekhterev Το 1892.
Για να καταλάβουμε πόσο ένα τέτοιο φαινόμενο είναι κοινό, οι κοινωνιολόγοι από τις Ηνωμένες Πολιτείες που προσφέρουν να συμπεριλάβουν τη φαντασία: αν συλλέγετε όλους τους Αμερικανούς με εμμονές μαζί, θα είναι μια ολόκληρη πόλη της οποίας ο πληθυσμός θα το κάνει τέταρτο στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από νέες, Υόρκη, Λος Άντζελες και Σικάγο.
Το 2007, οι Ιατροί Ποιοι υπολογίστηκαν: οι άνθρωποι με εμμονή-ψυχαναγκαστική διαταραχή το 78% των περιπτώσεων πραγματοποιούνται Επαναλαμβανόμενες τακτικά αρνητικά και μερικές φορές ειλικρινά επιθετικές εμμονές. Περίπου κάθε πέμπτο με ένα τέτοιο πρόβλημα πάσχει από την ιδεαστική οικεία παλμό μιας άσεμνης φύσης. Σε άτομα που πάσχουν από νεύρωση, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων της εμμονής καταλαμβάνουν περίπου το ένα τρίτο των περιπτώσεων.
Οι εμμονές μπορεί να επηρεάσουν τυχόν σφαίρες της ανθρώπινης ζωής. Τα πιο συνηθισμένα παραδείγματα είναι επαναλαμβανόμενες εμμονές σκέψεις για τα δικά τους λάθη, λανθασμένες ενέργειες, παθολογικό φόβο για κάτι που εμφανίζονται περιόδους. Στην ψυχολογία, αυτή η κατάσταση ονομάζεται ασθένεια αμφιβολίας, και σε αυτόν τον τίτλο αντανακλάται με ακρίβεια την ουσία.
Για να αντιμετωπίσετε τους φόβους και τα παθολογικά αξιοθέατα, ένα άτομο μερικές φορές πρέπει να παράγει έναν κύκλο δράσεων (καταναγκασμούς). Για παράδειγμα, με έναν παράλογο φόβο να μολύνουν τις μολύνσεις, ένα άτομο αρχίζει να πλένει συνεχώς τα χέρια του (μέχρι εκατοντάδες φορές την ημέρα).
Οι φοβικές σκέψεις σχετικά με την παρουσία βακτηρίων και των ιών γύρω είναι εμμονές, και πλένοντας τα χέρια - μια συγχυποργία. Η Comcoupulsia είναι πάντα σαφής, επαναλαμβάνεται, αυτό είναι ένα είδος τελετουργίας για ένα άτομο. Εάν είναι σπασμένο, μπορεί να συμβεί μια επίθεση πανικού, υστερικές, επιθετικότητα.
Ταξινόμηση
Πολλές γενιές επιστήμονων και ιατρών προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια περισσότερο ή λιγότερο κατανοητή ταξινόμηση των εμμονιών, αλλά η μεταβλητότητά τους είναι τόσο μεγάλη ώστε ήταν πολύ δύσκολο να γίνει μια ενιαία ταξινόμηση. Και αυτό συνέβη:
- Οι εμμονές ανατίθενται σε ψυχιατρικά σύνδρομα, καθώς βασίζονται σε ένα αντανακλαστικό τόξο.
- Οι εμμονές θεωρούνται ότι είναι μια διαταραχή της σκέψης (ή της συσχετιστικής διαταραχής).
Όσον αφορά τα είδη εμμονικών σκέψεων ή συνδυασμών σκέψεων και ενεργειών, τότε οι απόψεις των ειδικών διαιρέθηκαν.
Γερμανικός ψυχίατρος Carl Jaspers στα μέσα του τελευταίου αιώνα πρότεινε να χωρίσει την εμμονή με:
- αποσπείνες - δεν σχετίζονται με την ανάπτυξη της κατάστασης της επιρροής.
- Σπάνια - κενή προφορική λεκτική κριτική για και χωρίς?
- Manic Αριθμητικός Λογαριασμός - Ένα άτομο προσπαθεί να υπολογίσει τα πάντα.
- Συμμετοχή, επιστρέφοντας συνεχώς αναμνήσεις από το παρελθόν.
- διαχωρισμό όταν μιλάτε λέξεις σε μεμονωμένες συλλαβές.
- εικονιστικές (συνοδευόμενες από φόβο, άγχος).
- Προσωρινές αμφιβολίες.
- Προσωρινά συνημμένα.
- Παρουσιάσεις που περιοδικά πληρώνονται πλήρως από τον άνθρωπο.
Ο ερευνητής Lee Baer αποφάσισε να απλοποιήσει τα πάντα και πρότεινε να χωρίσει ολόκληρη την ποικιλία εμμονιών σε τρεις μεγάλες ομάδες:
- εμμονή εμμονές μιας επιθετικής φύσης (χτύπημα, κτύπησε, προσβάλλει κ.λπ.) ·
- ιδεές σκέψεις του σεξουαλικού χαρακτήρα.
- Συμμετοχές της θρησκευτικής περιεκτικότητας.
Ο σοβιετικός ψυχίατρος και ο σεξολόγος Abram Svyatoshp πρότεινε να χωρίσει τις εμμονές στη φύση της εμφάνισής τους:
- Στοιχειώδες - εμφανίζεται μετά από ένα πολύ ισχυρό εξωτερικό ερέθισμα και ο ίδιος ο ασθενής καταλαβαίνει τέλεια από πού προέρχονται (για παράδειγμα, φόβο βόλτα σε ένα αυτοκίνητο μετά το έμπειρο ατύχημα).
- κρυπτογενής - Η προέλευση των αυτών δεν είναι προφανής ή ασθενής ούτε γιατρός, αλλά είναι, και ο ασθενής τους θυμάται, απλά δεν δεσμεύει το γεγονός που συνέβη με την επακόλουθη ανάπτυξη ιδεών σκέψεων.
Ο ψυχίατρος και ο παθοφυσιολόγος Anatoly Ivanov-Smolensky πρότεινε τον ακόλουθο διαχωρισμό:
- Οι εμμονές διέγερσης (στον τομέα της πνευματικής ηλικίας είναι συνήθως ιδέες, επιδόσεις, μερικές αναμνήσεις, φαντασιώσεις, ενώσεις και στον τομέα των συναισθημάτων - φοβιών, φόβου).
- Οι εμμονές καθυστέρησης, πέδησης - καταστάσεις στις οποίες ο ασθενής δεν μπορεί να κάνει ορισμένες κινήσεις στις δικές τους επιθυμίες σε τραυματικές καταστάσεις.
Αιτίες εμφάνισης
Με την αιτία της εμφάνισης εμμονιών, όλα είναι ακόμη πιο περίπλοκα παρά με την ταξινόμηση. Το γεγονός είναι ότι πολύ συχνά ιδεές σκέψεις ή ο συνδυασμός τους με τους κομματιστές είναι τα συμπτώματα διαφόρων ψυχικών ασθενειών που έχουν διαφορετικούς λόγους, και μερικές φορές δεν έχουν προφανείς λόγους.
Επομένως, δεν υπάρχει άμεση σχέση ορισμένων παραγόντων με την επακόλουθη ανάπτυξη του ιδεοαναγκαστικού συνδρόμου.
Υπάρχουν όμως αρκετές υποθέσεις σύμφωνα με τις οποίες οι γιατροί αντιπροσώπευαν έναν εκτιμώμενο κατάλογο παραγόντων που μπορεί (θεωρητικά) να επηρεάσουν την πιθανότητα εμμονής:
- Βιολογικοί παράγοντες - Ασθένειες του εγκεφάλου, τραυματισμοί, μειωμένα βλαστικά νευρικά συστήματα, ενδοκρινικές διαταραχές που σχετίζονται με την παραγωγή και τον αριθμό σεροτονίνης και ντοπαμίνης, νορεπινεφρίνη και gamc, γενετικούς παράγοντες, μόλυνση.
- Ψυχολογικοί παράγοντες - Χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, της ιδιοσυγκρασίας, των αποκλίσεων στον χαρακτήρα, την παραμόρφωση της προσωπικότητας επαγγελματία, το φύλο,
- Κοινωνικοί παράγοντες - υπερβολικά αυστηρή (συχνά θρησκευτική) εκπαίδευση, ανεπαρκείς αντιδράσεις στην κοινωνία και ούτω καθεξής.
Εξετάστε κάθε ομάδα παραγόντων λεπτομερέστερα.
Ψυχολογικός
Διάσημος επιστήμονας Sigmund Freud σεξουαλικές εμμονές θεωρείται το "έργο" του ασυνείδητου μας, επειδή όλες οι οικείες εμπειρίες βλέπουν εκεί. Οποιεσδήποτε εμπειρίες και τραυματισμοί που σχετίζονται με το σεξ παραμένουν ασυνείδητοι, και αν δεν προκαλούνται, τότε μπορούν να εκδηλωθούν από καιρό σε χρόνο μπορούν, συμπεριλαμβανομένου του εμμονικού συνδρόμου. Επηρεάζουν αόρατα την ψυχή, την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Η εμμονή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσπάθεια παλαιών εμπειριών ή τραυματισμού επιστροφής στη συνείδηση. Τις περισσότερες φορές, σύμφωνα με τον Freud, οι προϋποθέσεις για την εμμονή διαταραχή τοποθετούνται στην παιδική ηλικία - αυτά είναι σύμπλοκα, φόβοι.
Ο οπαδός του Freud και ο φοιτητής ψυχολόγος Alfred Adler υποστήριξε ότι Ο ρόλος της σεξουαλικής έλξης στο σχηματισμό εμμονιών είναι κάπως υπερβολική . Ήταν σίγουρος ότι υπήρξε μια εγχώρια σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας να αποκτήσει μια ορισμένη δύναμη και μια αίσθηση αυτο-εισροών, κατωτερότητας. Ετσι, Ο άνθρωπος αρχίζει να υποφέρει από ιδεοειδείς σκέψεις όταν η πραγματικότητα είναι σε αντίθεση με την προσωπικότητά του.
Ειδικοί ειδικοί προσοχής πληρώνουν τις θεωρίες του Ivan Pavlov και τους συντρόφους του. Ο ακαδημαϊκός Pavlov αναζητούσε λόγους σε ορισμένους τύπους οργάνωσης υψηλότερης νευρικής δραστηριότητας. Κάλεσε ιδεές σκέψεις και συγγενείς συγγενείς ανοησίας, με όλα αυτά τα κράτη Στον εγκέφαλο υπάρχει μια υπερβολική ενεργοποίηση ορισμένων ζωνών, ενώ άλλοι επιδεικνύουν αδράνεια και παράδοξη φρενάρισμα.
Βιολογικός
Τις περισσότερες φορές, οι εμπειρογνώμονες βασίζονται στη θεωρία των νευρώνων της προέλευσης των εμμονιών. Συγκεκριμένα, το χαμηλό επίπεδο της σεροτονίνης στο σώμα μπορεί να οδηγήσει σε παραβίαση της αλληλεπίδρασης των υπηρεσιών του εγκεφάλου, η οποία εκδηλώνεται ως εμμονή. Στην περίπτωση αυτή, η αντίστροφη κρίση της σεροτονίνης είναι περιττή, και ο επόμενος νευρώνας στην αλυσίδα δεν λαμβάνει την απαραίτητη ώθηση.
Αυτή η υπόθεση έχει βρει επιβεβαίωση αφού άρχισαν να ισχύουν τα αντικαταθλιπτικά - με βάση το υπόβαθρο της υποδοχής τους, βελτιώνεται σημαντικά η κατάσταση του ιδεοειδούς συνδρόμου.
Επίσης σημείωσε τη σχέση μεταξύ των επιπέδων ντοπαμίνης - σε ασθενείς με ιδεοειδές σύνδρομο αυξάνεται. Ο αριθμός της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης αυξάνεται στο σώμα κατά τη διάρκεια των πρακτικών σεξουαλικού, ενώ παίρνει αλκοόλ, νόστιμο φαγητό. Και προκάλεσε την άνοδο της ντοπαμίνης δεν μπορεί μόνο σε όλες τις εισηγμένες, αλλά ακόμα και μία αναμνήσεις ευχάριστου. Ως εκ τούτου, ένα άτομο είναι πίσω και πάλι επανέρχεται στο γεγονός ότι του έδωσε ευχαρίστηση.
Η θεωρία επιβεβαιώθηκε μετά την επιτυχή χρήση φαρμάκων που εμποδίζει την παραγωγή ντοπαμίνης (αντιψυχωτικά φάρμακα).
Επίσης, στην ανάπτυξη εμμονιών που υποψιάζονται το γονίδιο HSERT. Επιπλέον, αυτό το σύνδρομο εμφανίζεται συχνά σε σχιζοφρένεια, νεύρωση, φοβίες οποιουδήποτε τύπου. Εκτός από τους αναφερόμενους, οι επιστήμονες ανακάλυψαν επίσης τη σχέση μεταξύ βακτηρίων και ψυχικών διαταραχών. Συγκεκριμένα, Η εμμονή μπορεί να οδηγήσει ή να επιδεινώσει το ρεύμα διαταραχής Streptococci.
Η ανθρώπινη ανοσία εκτοξεύει τις δυνάμεις τους για την καταπολέμηση τους, για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας στηθάγχης, αλλά η επίθεση των ανοσοποιητικών σωμάτων είναι τόσο ισχυρή ώστε τα άλλα υφάσματα υποφέρουν, δηλαδή η αυτοάνοση διαδικασία αρχίζει. Εάν το ύφασμα των βασικών γάγγλων τραυματιστεί, τότε με μεγάλη πιθανότητα, μπορεί να αρχίσει μια εμμονή-ψυχαναγκαστική διαταραχή.
Η εξάντληση του νευρικού συστήματος αποτελεί επίσης προϋπόθεση για την ανάπτυξη εμμονικών κρατών . Αυτό είναι δυνατό μετά τον τοκετό, όταν θηλάζετε, μετά τη μεταφορά οξείας μολυσματικής νόσου. Η γενετική θεωρία έχει επίσης μάλλον πείσει δεδομένα: έως 60% των παιδιών σε ενήλικες με εμμονές κληρονομική διαταραχή. Πιστεύεται ότι το γονίδιο HSERT σε 17 ζεύγους χρωμοσώματα είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά σεροτονίνης.
Συμπτώματα
Δεδομένου ότι στον τίτλο του συνδρόμου, σχεδόν όλο το νόημά του είναι κρυμμένο, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το κύριο σημάδι μιας ψυχικής παραβίασης είναι η παρουσία ιδεών ή σκέψεων. Για παράδειγμα, ένα παιδί ή ένας ενήλικας εμφανίζεται μια εμμονή που είναι βρώμικη. Για να το ξεφορτωθείτε τουλάχιστον για να την απαλλαγούμε από αυτήν, το άτομο αρχίζει να πλένει συνεχώς, κοιτάξτε στον καθρέφτη, που εισέρχονται στις μυρωδιές του σώματος του.
Και στην αρχή βοηθάει Αλλά με κάθε επόμενη επίθεση της εμμονής δεν είναι αρκετή από τη συνήθη δράση, η πλύση γίνεται όλο και πιο συχνή και φέρνει λίγο ανακούφιση, οι σκέψεις για τη βρωμιά επιστρέφουν.
Τα συμπτώματα εξαρτώνται από τα οποία παρουσιάζονται οι εμμονές και σε ποιος συνδυασμός.
Το γεγονός είναι ότι ένα άτομο μπορεί να έχει αρκετούς τύπους ιδεοειδείς σκέψεις. Υπάρχουν παραβιάσεις με διάφορους τρόπους: μερικές αυθόρμητα και ξαφνικά, ενώ άλλοι βιώνουν ορισμένους ατομικούς "foresunners" για κάποιο χρονικό διάστημα πριν από την εμμονή.
Η εμφάνιση των ιδεοειδείς σκέψεις, οι ιδέες συμβαίνουν ενάντια στη βούληση ενός ατόμου. Αλλά η συνείδηση ως σύνολο δεν υποφέρει και λόγος στην τέλεια τάξη, ο ασθενής αξιολογεί κριτικά τον εαυτό του και κατανοεί το νόημα ή την απαράδεκτη της ιδέας του, την επιθυμία του. Ωστόσο, είναι αδύνατο να απαλλαγούμε από τις σκέψεις. πρέπει να σημειωθεί ότι Καταπολέμηση των σκέψεων άρρωστος με διαφορετικούς τρόπους: ενεργά ή παθητικά.
Η ενεργητική αντιπαράθεση είναι προσπάθειες να κάνει όλο το αντίθετο των ιδεοειδείς σκέψεις. . Για παράδειγμα, ένα άτομο έρχεται στην ιδέα του να πνιγεί. Για να το συντρίψει, μερικοί ενεργοί μαχητές πηγαίνουν στο ανάχωμα και στέκονται για μεγάλο χρονικό διάστημα στην άκρη του νερού.
Οι παθητικοί μαχητές με εμμονές επιλέγουν έναν άλλο τρόπο - Προσπαθούν να αλλάξουν την προσοχή σε άλλα πράγματα, να αποφύγουν τις σκέψεις, Και σε μια παρόμοια κατάσταση, ένα άτομο όχι μόνο δεν θα πάει στο ποτάμι, αλλά θα αποφύγει το νερό, το μπάνιο, την πισίνα.
Το Intellect παραμένει διατηρημένο, το πρόσωπο είναι σε θέση να αναλύσει, γνωστικές διαδικασίες. Αλλά πρόσθετη ταλαιπωρία προκαλεί την ιδέα ότι οι ιδεές ιδέες είναι αφύσικες, και μερικές φορές ακόμη και ποινικές.
Οι αφηρημένες εμμονές εκδηλώνονται πολύπλευρες.
- Ασμάτιση - μια κατάσταση στην οποία ένα άτομο μπορεί να υποστηρίξει τίποτα, αλλά συχνά για τη θρησκεία, τη μεταφυσική, τη φιλοσοφία, την ηθική. Κατανοεί τη νόημα αυτών των συλλογιστικών, θα ήταν ευτυχής να σταματήσει, αλλά δεν λειτουργεί.
- Εμπιστευτικές επαναλαμβανόμενες μνήμες - Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι σημαντικά γεγονότα (γάμος, η γέννηση ενός παιδιού), και τα μικρά πράγματα της καθημερινής, είναι πιο συχνά κατοικημένες στη μνήμη. Συχνά συνοδεύεται από το γεγονός ότι το άτομο αρχίζει να επαναλαμβάνει τις ίδιες λέξεις.
Οι εικονιστικές εμμονές συχνά εκδηλώνονται από αμφιβολίες - ένα άτομο πάσχει από τη σκέψη, είτε απενεργοποίησε το σίδηρο, το αέριο ή το φως, είτε η εργασία λύθηκε σωστά. Εάν έχει την ευκαιρία να ελέγξει, τότε ο πολλαπλός έλεγχος ενός και ο ίδιος μπορεί να γίνει ένας καταναγκασμός - η τελετουργία δράσης απαραίτητη για να ήρεμα τουλάχιστον σύντομα. Εάν δεν υπάρχει δυνατότητα να ελέγξετε, τότε το άτομο συνεχώς πηγαίνει στο κεφάλι, τι και πώς το έκανε, θυμάται ολόκληρη την αλυσίδα των ενεργειών του σε αναζήτηση ενός πιθανού σφάλματος.
Συμμετοχικοί συναγερμοί, οι φόβοι είναι ακόμα πιο δύσκολοι. Ένα άτομο δεν μπορεί να κάνει οικεία πράγματα να επικεντρωθεί σε τρέχουσες εργασίες, συνεχώς μετακινείται στο κεφάλι του σεναρίου των πιθανών αρνητικών γεγονότων που μπορεί να συμβεί σε αυτό.
Τα ιδεώδη αξιοθέατα είναι η πιο επικίνδυνη εμμονή.
Με αυτήν, ο άνθρωπος θέλει οδυνηρά να κάνει κάτι επικίνδυνο ή άσεμνο, για παράδειγμα, να σκοτώσει ένα παιδί ή να βιάσει έναν γείτονα στη σκάλα. Σχεδόν ποτέ οι εμμονές δεν οδηγούν σε πραγματικά εγκλήματα: όπως η άκαρπη συλλογιστική, παραμένουν μόνο στην άρρωστη κεφαλή.
Οι διαχωριστικές απόψεις είναι χαρακτηριστικές για μια στρέβλωση της πραγματικότητας στις σκέψεις του ασθενούς. Για παράδειγμα, μετά το θάνατο μιας στενής και κηδείας, ο ασθενής μπορεί να υποθέσει ότι ήταν θαμμένος ζωντανός, δεν σίγουρα για τον φυσικό του θάνατο. Μπορούν ζωντανή φαντασία τι ήταν ένας συγγενής όταν ξύπνησε υπόγεια, υποφέρουν από αυτές τις σκέψεις.
Οι συμπαίκτες μπορούν να εκδηλωθούν μια ακαταμάχητη επιθυμία να πάνε στον τάφο και να ακούσουν τους ήχους από κάτω από το έδαφος. Σε σοβαρές περιπτώσεις, οι ενεργοί ασθενείς αρχίζουν να γράφουν καταγγελίες, αναφορές με αίτημα για επίλυση της εξάνθησης.
Οι διαταραχές στη σφαίρα των συναισθημάτων εκδηλώνονται με αυξημένη εγκληματικότητα, υψηλό άγχος. Ο άνθρωπος καταστέλλει, αισθάνεται ελλιπής, αβέβαιη. Η ευερεθιστότητα αυξάνεται, ένα άτομο μπορεί να πέσει σε κατάθλιψη.
Η αντίληψη του κόσμου τροποποιείται επίσης. Πολλοί αρχίζουν να αποφεύγουν τους καθρέφτες - γίνεται δυσάρεστο να κοιτάξουμε τον εαυτό τους, φοβούνται τη δική τους "τρελή εμφάνιση". Στην επικοινωνία με το περιβάλλον συχνά, ένα τέτοιο σημάδι εμφανίζεται ως Αδυναμία να κοιτάξετε το μάτι στον συνομιλητή. Με βαριά εμμονές δεν αποκλείονται ψευδαισθήσεις που κλήθηκαν Οι ψευδογαλακτιμές του Kandinsky - δοκιμαστική διαταραχή, η οσμή, στην οποία οι ήχοι και η απτική αντίληψη παραμορφώνονται.
Στο φυσικό επίπεδο, η εμμονή έχει τις πιο συχνά τις ακόλουθες ενδείξεις:
- Τα καλύμματα του δέρματος είναι χλωμό.
- ενισχυμένο καρδιακό παλμό, κρύο ιδρώτα.
- Το κεφάλι περιστρέφεται, είναι δυνατόν.
Είναι απαραίτητο να πούμε ότι ένας χαρακτήρας ενός ατόμου, ένας μακροπρόθεσμος πόνος από το ιδεοειδείς σύνδρομο, αλλάζει. Φαίνεται χαρακτηριστικά, προηγουμένως εντελώς ασυνήθιστα για αυτό το άτομο.
Εάν ένα άτομο ζει με ιδεοειδείς σκέψεις για περισσότερα από 2 χρόνια, οι αλλαγές μπορούν να είναι πολύ απτές για τους άλλους. Η βελτίωση αυξάνεται, το άγχος, η πίστη μειώνεται από μόνο του, καθίσταται δύσκολο να γίνει ακόμη απλές λύσεις, η συστολή αυξάνεται, οι δυσκολίες στις επικοινωνίες με τους άλλους εμφανίζονται.
Μέθοδοι μάχης
Είναι αδύνατο να πολεμήσετε ανεξάρτητα αποτελεσματικά με τις εμμονές και είναι αδύνατο να τα αντιμετωπίσετε. Είναι απαραίτητο να αναφερθούμε σε έναν ψυχίατρο ή ψυχοθεραπευτή και να υποβληθεί σε διάγνωση. Σε περίπτωση υποψίας της εμμονής, χρησιμοποιείται ένα ειδικό σύστημα δοκιμών (κλίμακα του Yel-Brown).
Μόνο ένας γιατρός μπορεί να διακρίνει ένα εμμονή-ψυχαναγκαστικό σύνδρομο από την παραληρητική κατάσταση, σχιζοφρένεια, νεύρωση, μετατραυματικό σύνδρομο, διπολική διαταραχή, κατάθλιψη μετά τον τοκετό, την ψύχωση και τη μανία. Είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθούν σχετικές παραβιάσεις, επειδή αυτό εξαρτάται από την επιλογή της μεθόδου θεραπείας.
Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για να απαλλαγείτε από τις ιδεοειδείς σκέψεις και τις εικόνες είναι ψυχοθεραπεία . Οι πιο συχνά εφαρμόζουν τη γνωστική συμπεριφορά, την εκθετική ψυχοθεραπεία, καθώς και μια μέθοδο που έλαβε το όνομα "μέθοδος διακοπής σκέψεων".
Το καθήκον του γιατρού είναι να αντικαταστήσει τις παλιές εγκαταστάσεις για νέα, θετικά, να δημιουργήσουν ένα ευνοϊκό έδαφος έτσι ώστε το άτομο να γοητευτεί από κάτι νέο, ενδιαφέρον, ήταν σε θέση να αποσπάσει την προσοχή από παλιές σκέψεις. Το καλό αποτέλεσμα δίνει εργοθεραπεία . Σε μια κατάσταση, ο γιατρός μπορεί να χρησιμοποιήσει τις δυνατότητες ύπνωσης, NLP, να εκπαιδεύσει την αυτοσυγκράτηση του ασθενούς και τον διαλογισμό.
Μερικές φορές τα φάρμακα έρχονται για να βοηθήσουν τον ψυχοθεραπευτή - Ταρακοποιητές, αντικαταθλιπτικά, νευροληπτικά . Αλλά τα χωριστά φάρμακα (δισκία και ενέσεις) δεν αυξάνονται δράσεις. Χωρίς ψυχοθεραπεία, θα καλύψουν μόνο τα συμπτώματα χωρίς να επηρεάζουν τον μηχανισμό ανάπτυξης εμμονικών ιδεών. Όπως χρησιμοποιούνται πειραματικές μέθοδοι θεραπείας, βιταμινοθεραπεία, παρασκευάσματα ορυκτών, καθώς και η λήψη νικοτίνης σε ορισμένες δόσεις (στις οποίες βασίζεται στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, η ευεργετική επίδραση της νικοτίνης είναι άγνωστη).
Οι προβλέψεις προβολές είναι θετικές - στις περισσότερες περιπτώσεις, εάν ο ασθενής συνεργάζεται με το γιατρό, προσπαθεί να εκπληρώσει όλες τις συστάσεις, οι εμμονές είναι αναστρέψιμοι.
Το επόμενο βίντεο θα πει σχετικά με τις μεθόδους θεραπείας της εμμονής.