De basis van een muziekinstrument is de melodie en de basis van de melodie zijn aantekeningen. Om niet alleen een synthesizer te leren spelen, maar ook in staat zijn om muziek te componeren, is het belangrijk om verschillende soorten akkoorden te onderscheiden.
Grote akkoorden
Akkoorden zijn meestal een nuchter, maar er zijn ook zo dat uit vier of meer noten bestaat. Belangrijke geluiden komen van Gamma naar D Major. Met hun hulp kun je vooraan spelen, vrolijke muziek. Voor beginners is de Truslnia beter. Om te begrijpen hoe ze spelen, moet je de structuur van het akkoord begrijpen. Het is het beste om het meest voorkomende - pre-mi-zout te nemen.
- De notitie "vóór" is het belangrijkste in dit nuchter en vraagt een tonaliteit. Het spelen van de kleine vinger van de linkerhand, hetzij met een grote vinger rechts.
- "MI" wordt een groot beleid genoemd, omdat het de derde in de nuchtere betrekkingen gelegen ten opzichte van het volledige bereik: tot op RE-MI. De middelvinger spelen, ongeacht welke hand eigendom is van een muzikant.
- Eindelijk, "zout" - quinta. De tonaliteit wordt met zeven halftone verhoogd en het voltooit het akkoord.
De initiële grote gammam bevat ook een zout-major, Si-Bömbol. Hun akkoorden zullen er als volgt uitzien: Sal-Si-to (tweede octaaf) en SI-RE (tweede octaaf) -food cijfers (tweede octaaf).
Om te leren hoe u akkoorden op een synthesizer kunt spelen, is het beter om een gereedschap te verwerven met een automatische begeleiding. Hiermee kunt u de regeling van het nuchter beter uitvinden en zal ook het leerproces vereenvoudigen. Akkoorden worden altijd gespeeld met hun linkerhand, terwijl de hoofdmelodie gelijk heeft.
Het is belangrijk om er rekening mee te houden dat elke synthesizer een automatisch begeleidingsregelgebied heeft. Als u op de toetsen drukt die voor dit gebied gaan, zal het apparaat ze niet in aanmerking nemen bij het construeren en verwerken van de melodie.
Onafhankelijke training mag niet stoppen met de studie van de theorie. Om kennis toe te passen, moet je veel oefenen. Voor een beter begrip is het de moeite waard om te kijken naar trainingsvideo's en tafels van ritmische tekeningen.
Grote sobere set. Voor de duidelijkheid is het de moeite waard om het schema te leiden voor welke grote gammas is gebouwd: Tone-Tone-Halftone-Tone-Tone-halftone.
De afstand tussen de dichtstbijzijnde toetsen wordt halftoon genoemd. Dit is het interval tussen de witte en zwarte sleutel of tussen twee wit, als er geen zwart is. De toon bestaat uit twee halftone.
Met behulp van deze informatie kunt u een groot gamma op foto's maken, uit een notitie duwen, evenals de bijbehorende akkoorden ophalen.
Variëteiten van kleine akkoorden
Met kleine akkoorden kun je lyrische, trieste melodie spelen. Het is onmogelijk om te baseren op de formule voor het construeren van belangrijke gaadpunten, aangezien deze regeling alleen geschikt is voor zowel tonalities in natura. Minor Gamma wordt niet in natuurlijke vorm gespeeld. Ze worden vastgelegd door harmonische en melodische mijnwerkers.
De harmonische minderjarige onderscheidt zich door de zevende noot op de Dieza te vergroten. Als u dit in het voorbeeld van Gamma La-minor beschouwt, is het volgende: La-Si-up-Re-Mi-FA-Salt DIEZ. Twee noten stijgt in de melodieuze minor: de zesde en zevende, maar tijdens het bewegen zijn de gerechten geannuleerd. Het ziet er als volgt uit: La-Si-up-Ree-Fa Diez-Salt Diez, en terug - Salt-FA-MI-RE-SI.
Kleine geluiden zijn ook gebaseerd op de gamma. Het hoofdnotitie-akkoord van Gamma La-minor is bijvoorbeeld "LA." De derde noot van de main is de tweede in de sobere. In dit geval is het "eerder". Nog twee van de tweede sleutels worden geteld. Het is het laatste geluid. Dit is een opmerking "MI". Met behulp van deze regeling worden alle kleine akkoorden gebouwd. Bijvoorbeeld, in Gamme Re-minor, dit is een re-fase, in de GAMME MI-MINOR-MI-SOL-SI.
U kunt leren minder nuchter te spelen op de tabellen waarin de kant-en-klare geluiden worden aangegeven. Het blijft alleen om ze te onthouden. Het is echter beter om het principe van het bouwen van akkoorden te begrijpen. Vervolgens om muziek samen te stellen, is het niet nodig om af te stoten van het reeds bestaande geluid.
Andere opties
Er zijn andere manieren om het spel op de synthesizer te diversifiëren.Consistent akkoord
Bij gebruik van het Arpeggio-akkoord wordt niet gespeeld, maar overloop, dat wil zeggen, de sleutels worden sequentieel ingedrukt. De beroemdste soorten arpeggio: lang, kort en gebroken.
Lange Arpeggios wordt als volgt gespeeld: de hoofdakkoorden van de tonaliteit worden genomen en er wordt continu naar boven gespeeld. Om correct te spelen, moet u hetzelfde ritme observeren. Het is ook noodzakelijk om rekening te houden met de positie van de vingers op het toetsenbord. De volgorde voor de rechterhand is als volgt: een duim-index-medium - herhaal drie keer - een groot-index-middelste vinger. Voor de linkerhand: een mysterieus-anlless-index-Large-Unnamed-Index - Large - Herhaal drie keer.
In het algemeen vertegenwoordigt Lange Arpeggio afwisselend gespeeld met een klein interval van Truskia.
Een onderscheidend kenmerk van korte arpeggio is het gebruik van het hoofdakkoord van de tonaliteit. In La-minor is dit een la-du, in de pre-major - tot mi-zout enzovoort. De afstand tussen de handen ontbreekt. One Hand "Duplicates" -biljetten gespeeld door de tweede. Positie van de vingertoppen voor de rechterhand: de eerste-seconden-derde-vijfde eerste-tweede-vierde-vijfde-eerste-seconden één-derde vijfde. De cyclus wordt vervolgens vier keer herhaald. Left-hand vingers: de vijfde-vierde-second-first-fifth-second-second-first-fifth-vierde-seconden-derde en vijfde. De cyclus wordt herhaald tot het einde van het octaaf.
In de gebroken arpeggio wordt de sequentie van sober, dat is, eerst de eerste noot wordt gespeeld, dan de derde, dan de tweede. Bijvoorbeeld, in D major, het zal niet tot-mi-zout zijn, maar naar Sol. De locatie van de vingers voor beide handen is identiek aan de locatie bij het afspelen van een korte arpeggio.
Voor Om niet moe te zijn wanneer het spel Arpeggio is, moet je een aantal nuances herinneren. De houding moet soepel zijn. Voeten die de vloer stevig raken. Schouders en borstels zijn ontspannen. Druk op de toetsen met de pads van de vingers.
Septakkorda
Eerst moet u erachter komen wat Septakord is. Dit is een akkoord bestaande uit vier noten. De naam is afkomstig van het Latijnse "septime", aangezien het interval tussen extreme noten gelijk is aan zeven toetsen. Vanuit een eenvoudig akkoord kunt u Septakord maken. Deze receptie wordt inversie genoemd. De Spepkord van Gamma Si-Bembol Major is bijvoorbeeld een Diz-Re-Fa-Salt Diez. Het B7- of BB7-symbool is de aanwijzing van dit akkoord.
Ook vanuit het akkoord van de Gamma Mi-Major Mi-Sol-Si kunt u Septakord MI-Salt Diez-Si-Re krijgen. Afkorting van dit nuchter - E7.
Om het gemakkelijker te leren, is het de moeite waard om naar enkele aanbevelingen te luisteren.
- Om het gevoel van ritme te duwen, is het de moeite waard om de basis van het liedje te maken.
- Ten eerste moet je langzaam spelen, anders is er een risico om in de war te raken.
- Speel eerst elke hand apart. En sluit dan aan.
- Het is de moeite waard om te oefenen met verschillende technieken van het spel, zoals Legato - soepel en Stakkato - abrupt.
- Het interfereert niet met experiment en met het volume, met behulp van de techniek van de game piano - rustig, forte - luid, Kressendo is een soepele toename van het geluid, Diminuendo - wastafel.
- Om je hand te ontspannen, is er een speciale oefening. Een hand op de sleutels zetten, vertegenwoordigen dat de gloeilamp. Dit helpt de borstel niet te buigen en voorkomt dat het wordt ingedrukt op het gereedschapshuis.
Van veel akkoorden en hun variaties, de eerste keer kan het hoofd "rondlopen". Maar oefenen met eenvoudig nuchter, door een kleine hoeveelheid tijd kunt u vrij navigeren op de "zee" van geluiden.
