Kazachshs zijn erg trots op de Koby. Deze tool is vrij gecompliceerd, het is niet mogelijk om erop te spelen. In de oudheid werd zijn geluid vergeleken met het zingen van vogels of een zachte stem van een persoon. Vervolgens passeerde het gereedschap verschillende stadia van de transformatie, en vandaag is er een uitgebreid assortiment van een uitgebreid assortiment van het Nationaal Orkest Kazachs.
Wat het is?
Volgens een eenvoudige definitie is de Kobz een nationaal muziekinstrument. Maar wetenschappers van Europese universiteiten geven hem een uitgebreide uitleg. Kobz is een oud snaarontwerp dat behoort tot de groep boog muziekinstrumenten. Het is de Kobz die de echte voorouder is van muziekinstrumenten die het gebruik van een boog nodig hebben om geluid te extraheren.
Kobyz is een integraal onderdeel van de geschiedenis van de Mensen van Kazachse. Kazachse Historici stellen dit muziekinstrument gelijk aan Museum Media Geschiedenis. Volgens de legende die het uiterlijk van een Koby vertelt, behoorde deze tool die oorspronkelijk behoorde tot de categorie esoteriek, omdat de dragers van het distributie van de godsdienst werden gebruikt om te werken. In de Kazachse mensen van deze sjamanen genaamd Bucks. Dus de dragers van de Tengrese religie die op de Kobyz spelen, werden tussenpersonen tussen gewone mensen en goden. Dit feit legt trouwens de aanwezigheid van een kleine spiegel en metalen suspensie in het ontwerp uit. De attributen presenteerden alsof een magische aura.
Bij de vervaardiging van de eerste kobias van de oudheid werd paardenhaar als snaren gebruikt. Vandaar de naam van het gereedschap. Vertaald uit de Kazakh-taal "Kyl" betekent "paardenhaar". Het grootste deel van het ontwerp van de Kobiz is gemaakt van een stevig stuk hout. Het is geen geheim dat de boom was en is een van de waardevolle materialen die wordt gebruikt om muziekinstrumenten te creëren.
Volgens de oude overtuigingen is het in een heel stuk hout dat het natuurlijke zang wordt opgeslagen, wat altijd zal klinken met de hulp van het gereedschap.
Geschiedenis van herkomst
In veel Aziatische landen is de geschiedenis van de opkomst van bepaalde objecten ingesloten in verbluffende legendes. Het gereedschap Kyl-Kobz is geen uitzondering en de legende begint met de legende van Corkuta.
Lang geleden woonde hij een charmante jongeman, noemde hem Corkut. Hij droomde van een ongebruikelijke droom op zijn 20-jarige verjaardag. Terwijl het later bleek, was de droom goed. Vóór Corkut verscheen de oude man in een witte mantel. Hij vertelde Korkut dat zijn leven kort zou zijn, dat zijn dood op 40-jarige leeftijd zou inhalen. Na zo'n droom kon Corkut geen vrede vinden voor een lange tijd en op een dag besloot hij op zoek te gaan naar onsterfelijkheid.
Hij heeft zijn trouwe camerger in zijn bijnaam uitgerust en ging naar het afval om te zoeken wat hem niet zou laten sterven. Corkut bezocht alle hoeken van de oude wereld. Maar waar hij ook kwam, overal ontmoette mensen graven. En aan de vraag van wie de put is bedoeld, heeft alles als iemand 'voor Corkuta' beantwoord.
Hij reisde al heel lang, maar toen ze zich realiseerde dat de onsterfelijkheid niet zou kunnen vinden, terugkeerde naar zijn huiselijke huis, dat op de oevers van de Syrdarya-rivier stond. Het was overweldigd door verdriet en teleurstelling. Hij wist niet hoe hij nu deed en wat te doen. En zo ontdoen van onderdrukkende gedachten, besloot hij om iets speciaals te maken. Corkut nam de kofferbak van een oude jeneverbes en sneed het de basis voor de Koby. Het onderste deel van het toekomstige muziekinstrument dat hij de huid bedekte van de hals van de rechter kameel. Het dier Corkuta heeft opgeofferd omwille van een goede deal. De resterende huiden van de kameel werden verspreid door de autodidistische meester op de wateren van de rivier de Syrdarya.
Dag en nacht Corkut speelde op de Koby. Zijn muziek trok alle levende wezens voor zichzelf aan. Kudden vogels vlogen de snaren, de dieren werden toevlucht genomen door kudden en gezinnen. Het schepsel van de natuur probeerde te komen tot de bron van muziek door zand en water.
En op een heel prachtig moment kwam de dood naar Korkuta. Het was belangrijk voor haar om zijn ziel op te halen, maar om op zijn minst iets te doen terwijl de melodie van de Koby klonk, kon ze dat niet. En wat is het meest interessante ding, terwijl de Kobyz speelde, en zijn melodie werd door de wind langs de steppe gegoten, de dood kon geen enkele levende ziel ophalen, en dit was er niet tevreden mee. Ze wachtte lang en was al begonnen om te wanhopen, zoals plotseling Corkut stopte met spelen en viel in slaap. Dood reageerde onmiddellijk. Ze wendde zich tot het beeld van de slang, bezaaid aan de muzikant en stak het. Ik kon echter pas het einde mijn baan meenemen. Ja, het lichaam van Corkuta stierf. Het hart stopte, de adem was afwezig. Maar de ziel reïncarneerde in de Heer van de onderste wateren.
Tot op de dag van vandaag helpt Corkuta sjamanen om goed op aarde te creëren, mensen te helpen. Kobz beschermt op zijn beurt alle levende wezens tegen de dood. Dus de jongeman, op zoek naar onsterfelijkheid, was in staat om hem te vinden, met het oog op het oog te staan met de dood zelf.
De legende is vrij interessant en leerzaam. Het kan echter worden gemaakt van verschillende belangrijke conclusies met betrekking tot de geschiedenis van het maken van een hulpmiddel. Uitgevonden zijn reiziger die in verschillende delen van de aarde heeft bezocht. Hij zag een dergelijk muziekinstrument nergens heen. En dan terugkeren naar het thuisland, besloot ik om iets unieks te maken. Motherland, zo duidelijk van de legende, is het kustgedeelte van de rivier de Syrdarya. Helaas zijn de data in de legendes niet gespecificeerd. Maar zonder hen wordt het duidelijk dat het geval zich in de oudheid was.
De sjamanen van Bucks beweerden dat de Kobz een heilig muziekinstrument is. Ze vergeleken het met een groot schepsel dat daalt naar de aarde om genade te dragen. Net als een dapper paard, nam de melodie van de Kobyov zijn eigenaar naar de OtherWorldly World, waar het mogelijk was om de geesten te vragen het weer te veranderen, het ontbrekende ding te vinden, dichtbij te komen en zelfs te vertellen over het komende lot van het gezin of een hele soort.
Het feit dat Kobyz en Shamanisme een nauwe band hadden, werden een uitstekende reden om het muziekinstrument af te wijzen. Kinderen begonnen te vertellen dat de Kobz kwaad bevat en het onmogelijk is om het aan te raken. Volgens de Kazachse-maatschappij kan een geciviliseerde wereld dergelijke donkere overblijfselen van het verleden niet dragen. Dientengevolge, in de XX-eeuw, kwamen Kazachshs binnen zonder de wens om CUI te componeren voor een dergelijk complexe muziekinstrument. De tribale traditie werd afgesneden tot de afstammelingen van de spelvaardigheden op de Kobiz. There Melodieën verdween zonder een spoor.
De laatste die nog steeds presenteerde CUI op Kobiz was Ihlas (Ykylas) Dukenov. Hij werd geboren in de jaren 50 van de XIX-eeuw. En ondanks het feit dat ik de tijd van vervolging van zo'n complexe muziekinstrument heb gevonden, besloot ik nog steeds mijn werken op de Kobiz uit te voeren.
Na het begin van de 20e eeuw waren sommige Kazakhs pogingen om het belang van de Koby te herstellen. Ze waren ervan overtuigd dat ze in staat zouden zijn om een cultuur van de afgelopen jaren opnieuw te creëren. Helaas, niet iedereen erin geslaagd om een droom in werkelijkheid te voorkomen. Kalabayev en Daulet Maktybayev, beroemd om de tijd Kazachse Musicians, waren in staat om het doel te bereiken. Ze brachten de Koby naar de Big Scene, vertelden mensen over dit unieke muziekinstrument helemaal aan de andere kant. En de maatschappij heeft opnieuw een sjamaangids geadopteerd in de wereld van geesten, alleen over zijn esoterische relatie was vergeten. En de muzikanten van de Balads en Daulet werden georganiseerd in de Almaty-conservatoriumklasse van Kyl-Koby. Ze waren leraren.
Geluidseigenschappen
De snaren van de Koby bestaan uit honderden paardenhaar. Ze zijn in staat om hele gametts van boventonen te creëren, zodra de strik ze raakt. De dichtheid, kleur en dichtheid van het geluidsinstrument speelde in grotere mate af van het werk van de boeg. Met verschillende hoogte van het geluid klinkt de Overton individueel. Het kan een piepend of sappig geluid zijn.
Kyiy in de uitvoering van de Kobiz-kenmerkend die de geluiden van verschillende dieren imiteert. Dit kan een eenzame wolf zijn, zwaankreet, hardlooppaard. Sommige muzikanten in staat om het geluid van de pijl te reproduceren. In feite is de Kobz in staat om eventuele geluiden te reproduceren die in de natuur zijn.
Vanaf het moment van sjamanen kwam de ongebruikelijke toevoeging van het muziekinstrument tot op de dag van vandaag. Dit zijn metalen platen, bochten, bellen. Ze waren gehecht aan het gereedschapsorgaan, en toen Shaman nodig was om een speciale achtergrond te creëren, schudde hij gewoon het gereedschap zodat alle metalen inserts geluid zouden publiceren.
Om op de Koby te spelen, werd een Lukoy-vormige strik gebruikt. Zijn beweging langs het paardenhaar heeft bijgedragen aan het afspelen van puur geluid. Voor het gemak van het spel wordt het gereedschap verticaal gehouden, zodat de benen gesloten zijn. Bij het uitvoeren van de melodieën drukt de muzikant niet op de snaren naar de rand van het gereedschap. Het gebruikt alleen lichte aanrakingen, zodat het geluid expressief en duidelijk is.
Sollicitatie
In het verre verleden werd het muziekinstrument van Kobz alleen gebruikt met sjamanen voor magische riten. Binnen de basis van de Koby neuken ze de spiegel en de veer van uilen bleven in het hoofd van het raster. Bij het uitvoeren van een ritueel in de donkere yurt, werd de spiegel verwijderd met een roodachtige reflectie van Tagan, die de tool aura van mystiek gaf. En met zo'n sfeer voerde Kobz zijn melodie uit.
In principe ging het hart in gewone mensen de hielen in, maar de hele foto werd aangevuld met het zingen van sjaman. Hij sprak luidruchtig spreuken uit, waarvan veren op de Jelf begonnen te beven. Een dergelijke actie beïnvloedde de psyche van de Kazachs, verre van hekserij. Maar ondanks de angst veroorzaakt door het ritueel, geloofden ze dat dit alle trucjes van de hogere krachten waren.
Vervolgens verhuisde de Kobyz naar de handen van Creative Ministers van Chanov - Zhirau. Eenvoudige woorden, dit zijn zangers die de heldhaftige prestaties zingen van hun heersers.
Toen de Kitobes een tweede leven kregen, werd hij een onmisbaar deel van de orkesten. Nou, moderne artiesten kiezen dit ongewone tool als basis voor hun muziek. Soms zijn er voor de Koby, zelfs verschillende solo-feestjes. Meestal is deze tool echter te vinden in het muziekorkest.
