In Europese cultuur zonder een lepel, kan niemand doen. Het is gemaakt van verschillende materialen. De grootte en vorm van het onderwerp van de tafel hangt af van het doel: koffie, thee, dessert. We begrijpen meteen wat we zullen zijn, of een ander gerecht, en denken niet eens dat dit artikel uitgevonden is en wanneer hij het gebruikelijke uiterlijk voor ons heeft verworven.
Geschiedenis en evolutie van lepel
Een lepel is zo een oude uitvinding dat het onmogelijk is om het tijdsinterval van zijn bestaan vast te stellen. Onderzoekers bellen verschillende geboortedatum, de geschatte leeftijd fluctueert van drie tot zevenduizend jaar. Het is zelfs de oorsprong van de naam van dit woord niet bekend. Linguïsten zien de algemene Slavische wortel in de woorden "likken" of "verstikken", evenals "log", wat "verdieping" betekent. Het is mogelijk om af te halen uit Grieks - "Swallow".
Men weet precies dat de lepel veel eerdere vork leek. Het kan zowel vaste als vloeibaar eten eten, en voor een vork - alleen hard.
Oude wereld
De schijn van lepels gebruikte meer primitieve mensen, dit waren zeeschelpen, helften van notenhells of gebogen dichte bladeren van planten. Tot nu toe gebruiken sommige stammen in Afrika en Zuid-Amerika de comfortabele schelpen van Molluss in plaats daarvan. De eerste lepels gemaakt door mensen zagen eruit als kleine kleiborstels met korte handvatten. Later om dit artikel gebruikte hout, botten en dierlijke hoorns te maken, zelfs later - metaal.
Opgravingen bevestigden dat In het oude Egypte gebruikten we bestek in de vijfde eeuw aan ons tijdperk, "werden vergelijkbare producten gemaakt van steen gevonden. De oude Grieken maakten lepels uit parelschelpen. Archeologen vonden gelijkenis van tafelartikelen van dierlijke hoorns en visbotten die tot het derde millennium behoren tot ons tijdperk. Tijdens de hoogtijdagen van de Romeinse Griekse beschaving verschenen brons en zilverapparaten die worden gebruikt voor het eten van voedsel.
Middeleeuwen
In Rusland begonnen de lepels al verschillende eeuwen eerder te solliciteren dan in de rest van Europa. In de Chronicles wordt de volgorde van Prince Vladimir (WC) genoemd door Masters voor de vervaardiging van zilveren lepels voor al hun squadrons. Tegen deze tijd In Rusland zijn houten lepels al overal gebruikt. In sommige gezinnen maakten de ambachtslieden zelf om voedsel te eten voor het eten van voedsel. Maar in de meeste gevallen gebruikte de producten van Master-Lodgers. Als gebruikte materiaal: Aspen, esdoorn, berk, linden, pruim, appelboom. Dit waren eenvoudige en praktische producten. Ze werden gesneden en veel later geschilderd.
In aanvulling op Italië en Griekenland, vertrouwd met eetgelegenheden met diepe oudheid, in de XIII eeuw verschenen de mensen van Europa lepels uit zilver. Op de handgrepen waren kinderen van Jezus Christus afgebeeld, dus de tafels begonnen de 'apostolische lepels' te noemen.
Renaissance
In de XV-eeuw, behalve brons en zilver, begon het produceren van bestekobjecten van koper en messing. Metaal werd nog steeds beschouwd als het voorrecht van rijke mensen, de armen werden gebruikt door houten producten.
Epoch van verlichting
PETER De eerste ging met zijn snijapparaten bezoeken. Na zijn voorbeeld werd een gewoonte gefixeerd in Rusland: ga naar een bezoek, neem een lepel met hem mee. In de XVIII eeuw, toen aluminium werd geopend, werd het eerste bestek van dit metaal alleen geserveerd door gerespecteerde gasten, het resterende vuur met zilveren armaturen. In dezelfde eeuw hebben ronde lepels het gebruikelijke en handige ovale uitstraling gewonnen. Bovendien heeft de vastgemaakte mode van het drinken van thee de productie van bestek van verschillende maten veroorzaakt. Tegen die tijd omvatten het uiterlijk van theelepels en een beetje meer - en koffie.
Mode in de kleding van de lange mouwen speelde ook een rol bij het converteren van bestek - er was behoefte aan een langere handgreep, waardoor dit object vergelijkbaar is met Modern.
XIX eeuw
Duits E. Geithner In Europa (1825) begon bestek te produceren van koper, zink- en nikkellegering, hij noemde hem een Argentan. De legering kost goedkoper dan zilver, dus veel Europese fabrikanten begonnen het toe te passen op hun producten. Tegenwoordig worden dergelijke lepels Melchiorov genoemd en hebben ze hun populariteit nog steeds niet verloren.
Xx, xxi eeuw
De opening van roestvrij staal aan het begin van de vorige eeuw is een keerpunt geworden in de geschiedenis van bestek. Nu zal dit metaal 80% van alle lepels op de planeet vormen. Chrome, die het product binnenkwam, ontlast het van corrosie.
Tegenwoordig produceren lepels uit verschillende metalen en legeringen, maar tafelzilver is nog steeds ter ere.
Interessante feiten
Lepels lijken gewone, vertrouwde keukengerei te zijn. Maar na een lang historisch pad te hebben gepasseerd, werden ze deelnemers aan veel interessante verhalen. Niet iedereen weet bijvoorbeeld waar de uitdrukking "klopte de hobbels" kwam uit, hoewel iedereen weet dat ze praten over de lui. In het geval van Lodkuri is er een eenvoudige bezetting - het crasht om in delen (koekjes) te breken die lege plekken worden voor toekomstige items. Bij de productie van lepels werden de hobbels beschouwd als een lichtbedrijf en werden gewijd in de meest ongelijke leerlingen.
In de oude dagen had iedereen zijn eigen lepel. Toen de pasgeboren de eerste tanden verscheen en hij begon nog een voedsel te krijgen, naast de moedermelk, kreeg hij een kleine lepel. Er werd overwogen: als het is gemaakt van zilver of goud, zal de baby in de toekomst niets nodig hebben. Aan de douane worden moderne mensen vaak behandeld, geven de baby met een zilveren lepel "op de tanden".
Mensen geloofden in andere tekens in verband met een bestek:
- De kans op twee lepels in één kop zetten, kunt u een bruiloft verwachten;
- De lepel viel van de tafel - wacht op een bezoek aan de vrouw, het mes werd gevallen - een man zal komen;
- Het extra bestek was tijdens de familielunch op tafel tijdens de familielunch - er zal een gast zijn;
- Het is onmogelijk om op de tafel te kloppen met een lepel - het probleem zal komen;
- Degenen die lepelen na het eten, wachten op een gelukkig echtelijk huwelijk.
Het tafelobject speelde zijn rol in het studentenleven van het verleden. In de XIX-eeuw, jongeren die onderwijs in Kazan University ontvangen, vóór elk examen leken thee lepels onder de kast om de test met succes te doorlopen. Het is moeilijk om te zeggen wat het punt in deze toelating wordt gestoken, maar studenten geloofden dat ze aan het werk was. In de universiteit van Cambridge werd de lepel gebruikt bij een andere gelegenheid: het grandioze bestek werd uit de boom gesneden met een grootte van bijna menselijke groei en gaf de meest achterwaartse student als een teken van troosting.
De beroemde Master of Surrealism Salvador Dali gebruikte een lepel als een wekker. Hij hecht groot belang aan de slaap van de dag, maar wilde niet te veel tijd aan hem besteden. In slaap vallen in je favoriete stoel, hield de kunstenaar een tafelobject in zijn handen. Toen hij viel, werd Dali wakker van geluid. Deze keer was hij genoeg om de krachten te herstellen om door te gaan met werken.
Zo'n klein voorwerp, als een lepel, heeft een lange geschiedenis en is een onmisbaar attribuut van ons leven.
In de volgende video vindt u het verhaal van een lepel in afbeeldingen.