Onze vandaag is toegewijd aan de beoordeling van een interessante tool genaamd Cobz. Je zult leren wat het is, waar en wanneer het verscheen, evenals de nuances van zijn geluid.
Beschrijving van muziekinstrument
Cobz is een snaar die muziekinstrument met 4 of meer gepaarde snaren heeft. Het bestaat uit een perenlichaam, volgens zijn vorm die lijkt op luit, en een raster, een beetje gebogen rug. Er is van 8 tot 10 jongens van 8 tot 10 jaar, hoewel eerdere kopieën zonder hen werden gemaakt. De frets op de oude cobzes werden als volgt gemaakt: de gier werd verteld door subtiele aderen of darmen van dieren, daarom werden ze inbraak genoemd.
Het dunne materiaal versleten snel en ging naar beneden, dus vaak gaven de artiesten er de voorkeur aan informele gereedschappen af te spelen.
De bovenkant van het raster, de kop genoemd, is uitgerust met plakjes die zijn ontworpen om de hoogte van de tekenreeks aan te passen. Het aantal snaren op de Cobz was anders, dus samen met 4-snarige modellen, kunnen 10-string en 12-string-gereedschappen vaak worden gezien.
Het onderscheidende kenmerk van Kobz is het feit dat niet alle snaren langs de Griff waren, en sommigen van hen werden op het stuk op het Geskie-principe gespannen. Wat de grootte van de zaak betreft, in de XVI-XVII eeuwen, had het een lengte van 50 cm en een breedte van 30 cm, worden moderne cobzes geproduceerd in vier maten: Soprano, Alto, tenor en dubbele bas. Ze speelden op Cobz met behulp van een speciale buik of een bemiddelaar, die een bot- of metalen plaat is, en in een eerdere periode gebruikte een gans-pen of een ring met "klauwen", gedragen op een vinger (MEBRAB).
Geschiedenis van uiterlijk
Cobza is een vrij oud muziekinstrument, waarvan de eerste vermelding betrekking heeft op de X-eeuw. Er wordt aangenomen dat hij West-Oekraïense is, maar in Slavische en niet-Slavische geschreven bronnen van 1250 wordt COBZ genoemd als een muziekinstrument van een aantal verschillende Oost-Europese landen. Dus, in Kroatië, het was Kopus, in Hongarije - Koboz, in Roemenië - Cobza, en zelfs in Turkije was er een vergelijkbaar gereedschap en genaamd Kopuz. Hieruit kunnen we concluderen dat Het was op het land van West-Oekraïne, Kobz verwierf zijn laatste uiterlijk, ongewijzigd bereikte de huidige dag En haar soort ontmoetten elkaar lang voordat dat in de grondgebieden van Modern Polen, Moldavië, Hongarije en Roemenië en prototypes van de Turkse en Bulgaarse Lutevoïde gereedschappen waren.
Na verloop van tijd wordt de Cobz wijdverbreid bij de boeren en de Oekraïense Kozakken en wordt een favoriete tool voor zowel brede populaire massa's als adel. In sommige Deense bronnen die tot de XVII eeuw behoren, wordt de COBZ beschreven als een miniatuurluut met een kleine hoeveelheid strijkers en wordt deze gedefinieerd als COSSACK. Daarnaast is het bekend dat Bogdan Khmelnitsky in 1656-57, met behulp van een informele vriendelijke sfeer, op Kobez speelde voor zijn gasten - Zweedse delegatie onder leiding van K. Hildebrandt.
Bij de kruising van de XVII en XVII eeuw ondergaat de COBZ enkele veranderingen en verwerft extra snaren, zoals blijkt uit schetsen van die tijden, maar of het een enorm fenomeen was, of dergelijke "modernisering" is de lokale uitvinding van individuele ambachtslieden - onbekend . Ondanks de brede roem, aan het midden van de XVIII eeuw. Cobz begon merkbaar op te geven meer complexe en moderne banduur, en sinds 1850 verloor hij eindelijk zijn populariteit.
De tool begon alleen aan het begin van de 20e eeuw te herleven en is verplicht aan de Oekraïense muzikant aan Pavlu Konoplenko-Zaporozhets als een tweede geboorte. Het was hij die in 1917 in Kiev Old Cobzu vond en haar pijn heeft gekwetst tot emigratie naar Canada. Het gereedschap had 8 snaren op het verdriet en 4 drievoudige snaren uitgerekt op het stuk Husrey en de naam van de "stuurgroep". Konoplenko heeft zelfs een record opgenomen van het spel op Cobz, dat het levende interesse van specialisten aan dit oude instrument veroorzaakte, waardoor hij hem van ongewenste vergetelheid had bespaard.
In de tweede helft van de vorige eeuw, namelijk in 1976, de Oekraïense gitarist, een dirigent, een bekende Master of Restorer, designer en onderzoeker van Oekraïense volksinstrumenten, werd Nikolai Antonovich Prokopenko geschreven door een doctoraal proefschrift op het thema van de herleving van het muzikale volksinstrument Kobza. Bovendien, Hij stelde voor het ministerie van Cultuur van de Oekraïense SSR om de leer van de Domra te vervangen in de muziekscholen van kinderen om Kobz te leren. Toen werd het voorstel van Proköpenko echter afgewezen en pas na bijna een halve eeuw, begon Cobzu in Oekraïne te herleven. Momenteel, de Oekraïense muziekbeweging "Academic Folk Instruments", gemaakt op het Conservatorium van Kiev, en de organisatie "Guild Kobzar", wiens takken zich in Kiev en Kharkov bevinden.
Daarnaast is het Museum of Kobzar Art in Pereyaslavl-Khmelnitsky gecreëerd, waarin ongeveer 400 tentoonstellingen direct verband houden met de geschiedenis van het Oekraïense volksinstrument.
Hoe klinkt het?
COBZ heeft een quinting-systeem en onderscheidt zich door zeer zacht melodieus geluid. Dankzij een zachte, het verdrinken van andere deelnemers in het concert, wordt het vaak gebruikt als een begeleiding voor viool, fluiten, klarinetten en wervelingen. Het prachtige geluid en de speciale expressiviteit van het geluid van de Kobza wordt bereikt door verschillende gamingtechnieken: busting, flagolate, legato, busting en tremolo. De tool is zeer goed geschikt voor de uitvoering van complexe muzikale werken, daarom kan het vaak worden gezien als onderdeel van verschillende folk ensembles.
Als een voorbeeld, dergelijke groepen als het Oekraïense National Academic Orchestra of Folk Instruments, gesproken met succes op de beste concertlocaties van de wereld, het Roemeense en Moldavische bevolkingsorkest.
