Aanvankelijk was de kleding niet verdeeld in vrouw en man. Zowel die en anderen bedekten alleen het onderste deel van het lichaam, met behulp van deze voornamelijk dierenhuiden of palmblaadjes.
Bij de dageraad van beschavingen, wanneer de mensheid leerde een stof te maken, werd de rok niet alleen het onderwerp van kleding, maar ook de indicator van de sociale situatie van de eigenaar:
- In het oude Egypte droegen ze Schenti - de rok in de vorm van een schort, die was vastgebonden met een kant rond de taille. Hoe langer het was, de meest redelijke en rijker was de eigenaar.
- De verfijnde snit van de rok begint te verschijnen in de cultuur van het oude kritisch. Opgravingen op het gebied van het leven van deze beschaving geven aan dat kleding de elementen van de decoratie - ruches, ruches, transversale strepen en weefselinzetstukken begint te verwerven.
- De oude Grieken tijdens de archaïsche periode bleven een eenvoudig loyaal verband dragen, in tegenstelling tot de vrouwelijke kostuummodellen, die in twee delen waren verdeeld, waarvan de onderkant een rechte snede rok was.
In de middeleeuwen werd mode gevormd in Europa. Tijdens deze periode scheidde het lijfje gescheiden van de hoofdjurk, die de kleermaker toestond om te experimenteren op het ontwerp van de rok. Veranderde soorten, vorm, volume, lengte en rokkleur. Een speciale rol werd verworven door een trein, die dezelfde rol speelde als het lange verband in de oude geschiedenis - hoe langer, hoe nagally de eigenaar. Maak onmiddellijk een reservering dat alleen dames bij het paleis schaden, het kunnen dragen.
De langste luslengte van 11 ellebogen had een koningin, iets korter - in de 9 elleboog droegen ze prinsessen, de resterende leden van de koninklijke familie waren 7, en de hertogin is 3 ellebogen van de lus. In kerkcirkels vonden dergelijke innovaties geen gelijkgestemde mensen: katholieke priesters weigerden om de personen te bekennen die hen met een trein waren, totdat ze deze "duivelse staarten" beslissen.
Eindelijk, het vrouwelijke gezicht van de rok in Spanje in de XVI eeuw, en vanaf dezelfde tijd begon de Spaanse modieuze mode de mode te dicteren in heel Europa. Tijdens deze periode verschijnen weelderige multi-layer rokken, waarvan de basis diende als een hardmetaalframe bestaande uit verschillende zware hoepels, genaamd "Slaapkamer".
Onafhankelijk, rechtbankwoorden konden het niet omgaan met zo'n ontwerp, de dienaren hielpen hen. Om zich aan te kleden, een vrouw die nodig is om "binnen te gaan" in de rokcirkel, en de twee meiden haalden hun hoepels op en bevestigde ze aan de Lifu. De bovenkant van een dergelijke rok daalde met edelstenen en geborduurd met goud, die haar nog meer gewicht gaf.
Fransvrouwen en Italianen accepteerden gewillig de nieuwe mode, ondergaan de basis van de verlimloop - het frame van de hoepel. Ze veranderden de vorm van de rok - ze verwierf de vorm van een kegel, smal op het bovenste en uitbreidingsboek. Van bovenaf was de rok gekleed op de kegel en erop - een deksel met een groeiende snede, waardoor het mogelijk was om de financiële positie van de speciale positie te schatten - de rokken waren ook versierd met goud, brocha en edelstenen.
Uitgaande van de XVII eeuw tot op de dag van vandaag, begint Frankrijk de mode te dicteren. Exquisite Franse mensen probeerden ongemakkelijke en zware korsetten op lichtere jurken te veranderen. De mode omvat rechte jurken, waarvan de pomp alleen wordt gemaakt vanwege geklede rokken. Elke bovenste rok was iets korter dan de vorige. In de winter bereikte het aantal rokken 15, en in de zomer genoeg en 5.
Tegen het einde van de eeuw verlaat de rechte snit de mode, die chique en pomp retourneert. Metaal in het frame wordt vervangen door een veel gemakkelijkere walviswal. De meerlagigeheid blijft, maar er worden nieuwe items toegevoegd. De onderste rok is ingericht met kant, die bij het lopen, als toevallig, toegestaan om een vrouwelijk enkeltje te zien. De geestelijkheid is extreem negatief gerelateerd aan dergelijke outfits, en ze waren niet toegestaan om te kerk.
In het midden van de XIX-eeuw omvat het rokken op een frame van een stijve paardenharige - Krinoline. Het was een zeer dichte kwestie, waardoor de vorm van een product kan behouden. Vervolgens begon het woord "KRNOLIN" elke lagere rokken met frames aan te wijzen, ongeacht of metaal, hout of walvis snor.
Dichterbij het einde van de XIX-eeuw verschijnt een zeer interessant element in de kleding - Tournywear. Dit is een soort roller, die werd geleid tot de bovenkant van de rok aan de onderkant van de onderrug, om bijzonder weelderige vormen van achteren te geven.
Sommige fashionista's werden zo ingevoerd met de grootte die het doel werd van spot van caricaturisten van de tijd die de hoffelijkheid in de vorm van Centaurs portretteerde.
In de inrichting van de bovenste rok verscheen naast stenen en goud en borduurwerk.
Met het begin van de twintigste eeuw ondergaat de samenleving aanzienlijke veranderingen, vrouwen zoeken gelijkheid met mannen. Lange lus en korsetten gaan naar het verhaal. Om ze te vervangen, gaan ze de Democratische Rokken van Simple Cut in.
Met de populariteit van gepassioneerde Latijns-Amerikaanse dansen - Tango en Charleston, groeit de populariteit van verkorte rokken en rokken met cuts opening poten.
Met het begin van de Tweede Wereldoorlog was de rok zelfs korter, de knieën geopend. WAAR, met het begin van het complexe 30s, keerde vrouwen terug naar de rokmodellen naar de vloer.
In het midden van de jaren 60 komen kardinale veranderingen voor in de wereld in het oog op hoe de vrouw eruit zou moeten zien - een mini-rok is in de mode. Zelfs de eerste dame van Amerika Jacqueline Kennedy begon zichzelf toe te staan in het openbaar te verschijnen met open knieën, hoe meer bijdroeg aan de groei van de populariteit van de mini-lengte. Mary Cuant, die over de hele wereld aan vrouwen presenteerde de mogelijkheid om met open benen te knijpen, ontving de volgorde van het Britse rijk voor zijn product.
Maar toch bleven Sovjetvrouwen nog steeds rokken dragen, niet korter dan het midden van de kaviaar en langer, alle andere modellen waren acute kritiek. De lichte industrie van de Sovjet-Unie produceerde in principe geen korte rokken, zo gemotenteerd moest persoonlijk naaien wat ze leuk vonden.
Tot op heden zijn er geen raamwerk en beperkingen in de lengte en bonen van de rok. Elke vrouw kiest voor zichzelf het is de modellen die ze leuk vindt en past haar figuur en stijl in kleding. Je kunt vandaag een rok dragen in bijna elke situatie en overal - beginnend met een kantoor en zakenlunch en eindigend met een brandgevaar feest op het strand. Zelfs op het sportveld zijn de rokken passend - onthoud hoe seksueel uitziende tennisspelers op het Hof in korte tennisrokken in de vouw.
De meest bekende modeontwerpers en high fashion huizen omzeilen dit kledingstuk niet. Ontwerpers komen met vele soorten stijlen en kleuren van rokken, naar elk nieuw seizoen dat hun vaardigheden aantoont. De combinatie van interessante snit en verschillende sieraden, zoals borduurwerk, appliqués, kralen en steentjes, maakt de keuze van rokken zo divers dat geen enkele vrouw dit soort kleding kan weerstaan, het kiezen van wat je nodig hebt.
Geschiedenis van de opkomst van bepaalde soorten rokken
Potloodrok Het werd geboren dankzij de onovertroffen Coco Chanel, die, na een kleine zwarte jurk, een nieuw meesterwerk creëerde - een zwarte rok naar de knie met een hoge taille, bewuste heupen en een taps toelopend boek. In het midden van de jaren 40 was Christian Dior een beetje gediversifieerd door dit model op zijn show en al snel was de nieuwe stijl geliefd bij de wereld. De beroemde Marilyn Monroe verheugde zich vaak zijn fans en verscheen in het openbaar in zo'n rok.
Rok Het werd gemaakt aan het einde van de XIX-eeuw specifiek voor de solist van het ballet "Silfida" Mary Taloni.
Enige tijd was de tutu-tijd het attribuut van de scène, maar aan het midden van de twintigste eeuw werden veel high-mode-huizen geïnspireerd door het prachtige van dit model, en niet alleen de dansers begonnen deze rok te dragen. En aan het einde van de eeuw, dankzij de serie "Sex in The Big City", waar de belangrijkste heldin de stad in een balletpakket trots beïnvloedt, begon in dergelijke rokken de meest geopenbaarde modists te verschijnen, dapper met de stijl, kleur en lengte van modellen. Dus werden ze het hoofdattribuut bij het creëren van gedurfde en gedurfde beelden, maar tegelijkertijd vrouwelijk en erg sexy.
Roktulip. Verscheen op de podia in de jaren 70 van de vorige eeuw, toen de beroemde rok-potlood al bored ontwerpers. De tulp was een rok, smal in de taille, met een uitbreiding op de heupen en een versmalend boek.
Zo'n stijl is stevig aangekomen in vrouwenkasten tot vandaag, ook al heeft het potloodmodel zijn populariteit geretourneerd.
